Digitaal weekblad Theo Bakker's Domein

Klokkenklaas kwam ik vorige week tegen op de Rozengracht. Ik ken hem van vroeger. Hij woonde met zijn Katrien in de Konijnenstraat en werkte bij de Stadsreiniging. Hij stond achterop een treetje en reed dan steeds een stukkie mee naar de volgende vuilbakken. Hij kon ontzettend veel lullen. Naast zijn baan deed ie viel timmeren in zijn achtertuintje van twee bij twee, en was hij vaak bezig de zeepkisten en fietsjes van de kleintjes in de Jordaan op te lappen. Ik ben wel eens bij hem thuis geweest en nam meteen zijn allervoornaamste hobby in ogenschouw… klokken. Overal sloegen, tikten, schelden, belden, beierden, toeterden, en koekoekten de driehonderdenzesenzeventig lawaaimakertjes van Klaas erop los! Katrien was gelukkig wat dovig en was er al aan gewend het grootste deel van de dag in huis haar gehoorapparaat uit te doen. Maar …, ze liepen! Die klokken! En allemaal op de seconde gelijk! ‘We nemen d’r één, en daarna gaan we een wandelingetje maken, leuk!’ En namen d’r één, nu ja van alles één. Dus eerst een pilsie en daarna een kalebassie. En nog eentje voor on the road. Het was eigenlijk veel te vroeg, maar ja, probeer maar eens een drankie te weigeren van Klokkenklaas. ‘Het is bijna op énen,’ zei Klaas. ‘En dinsdag!’ Hij troonde me mee naar de haringkraam op de Westermarkt en liep daarna ietsjes door tot aan de jordaankant van de Westertoren. Daar speelde een beiaardwijsje en daarna sloeg de grote uurklok precies één uur. Toen het klokkenwijsje en de uurslag uitgegalmd waren, zette Klaas zijn handen naast zijn mond en riep naar het uurwerk keihard: ‘Boudewijn …, Bou-ou-de-wij-ijnnn!!!’ En warempel, tussen de wijzers en het cijfer negen (IX) ging in de wijzerplaat een luikie open en zag je een bebaarde kop en een hand met een megagrote zakdoek, en die hand zwaaide met de zakdoek driftig heen en weer en het hoofd joelde: ’Ahoi, Klaassie, alles goed?’ (zie foto en filmpje)

We zwaaiden een minuutlang met volle overgave naar de symphatieke stadsmuzikant uit Nijkerkerveen en daarna ging het luikie weer dicht. ‘Wandelingetje dus?’ Ach waarom niet. Maar ja, het ging hier wel om Klokkenklaas met zijn klokkenverzameldrift en klokkenobsessie. ‘Klok 1 hebben we nu gezien. Goed naar boven kijken, Gijssie, dan leer je nog wat …, en … uitkijken dat je niet met je kont onder de klok loopt!’ En zo struinden we delen van Amsterdam door en zagen we ouderwetse en modernstrakke klokken aan de gevels en in de torens. Een lust voor het oog, en soms ook voor het oor. Stiekem zocht ik op mijn smartphone onderweg even die gekke uitdrukking op, die van … ’onder klok lopen’. Nou, da’s niet best, als je onder de klok loop, dan heb je een geslachtsziekte opgelopen. Vroeger moest je dan bij het Binnengasthuis zijn om daar onder de klok door te lopen naar de ingang voor de venerische ziektes. Het werd een uiterst authentieke tocht waarbij opviel dat Klaas, die het altijd aan zijn heup en knie had, er vrolijk op los tippelde en kakelde, zo in vervoering was tie.
Welke klokken we allemaal gehad hebben, weet ik niet precies meer, en ik had ook geen opschrijfboekie bij me. Als ik put uit mijn inmiddels wat poreuze geheugen dan bewonderden we onder andere de klok van de Oudemanhuispoort 4 (zie foto en zie onderschrift), van het Weesperplein 4 en 8 (zie foto en onderschrift). Op zijn smartphone liet Klaas de Damstraat zien waar Jos Messias voor minder goed zienden ooit een reuzenklok had hangen die achterstevoren liep. (zie foto ‘s en onderschrift). ‘Tot volgende week’, zei Klaas. ‘Ja,’ zei ik ‘en niet je kont onder de klok houden, ha ha..’

Waar is dit?

Welke gracht/kade/burgwal is door het raam te zien?

Weet u het adres te achterhalen van het pand van waaruit gefotografeerd is?

Waar is dit?

Waar is dit?

Welk gebouw is/was dit?

Waar is dit?

Wat is het?

Waar staat het?

Wie maakte het?