Digitaal weekblad Theo Bakker's Domein

In de Javastraat in Café ‘De Witte Cor’ liep ik Gerrit tegen het lijf. Je weet wel, Gerrit, Gerrit Grootenbroek, de allesweter, de luide prater, maar wel met het Mokumse hart op de juiste plaats. Zijn ouders hadden al sinds mensenheugenis een goedlopende slagerij in diezelfde Javastraat (een straat met wel tien slagerswinkels!) en jongste zoon Gerrit werd al vroeg met een afgeladen transportfiets op pad gestuurd in de Dapperbuurt en Indische Buurt om de klanten thuis van carnivorische heerlijkheden te voorzien. Gerrits hele leven speelde zich voornamelijk af in deze gezellige winkelstraat en nu hij al weer de zestig is gepasseerd en inmiddels van een pensioentje geniet, neemt hij nog elke dag de tram om vol nostalgie door zijn ouwe vertrouwde buurtje te banjeren en/of bij ‘De Witte Cor’ een pikketanussie naar binnen te laten glijden. ‘Hee die Gijssie,’ begroette hij mij. ’Alles goed met je? Ik lees je wel elleke week in het TheoBakkerKrantje hoor, dus ik blijf op de hoogte.’ ‘Vind je het wat?’ ‘Jazeker, ik lees graag over mijn Mokum, zo leer je nog es wat…, over die mooie stad. Wat zeg ik, de beste stad in de hele wereld! Trouwens, de laatste tijd heb je als thema ‘illuster’, Gijssie. Illustere gebouwen en illustere mensen, binnenkort je illustere zusteren…, ha ha…, geintje van Gerrit! Trouwens, ik heb een puik ideetje voor jouw illustere kolommen…, kejje weer effe voort!’ ‘O ja?’ ‘ Ja, kijk es in mijn twee handen. Wat heb ik in mijn jatte?’ ‘Een keiltje en een krant.’ ‘Klopt, en dát is ook allemaal illuster, Gijssie. Het benne illústere produkte! Gedestilleerd meneertje, van de Bols…, man man…, de beste likeurstokers ter wereld zijn wij, wis je dat? Likeurtjes van de Bols…, dat benne - werelds gezien - illustere produkte, kejje rustig over schrijfe! En in me andere knuist heb ik Het Parool van eenentwintig juni jongstleden met een groot artikel over Bols!! Ter lering, meneertje! Nou jij weer!’
Hmmm, dat was nu ook toevallig. Ik wilde in mijn nieuwe column deze keer inderdaad iets schrijven over ’t illustere Lootsje van likeurstoker Lucas Bols aan de Rozengracht 204, en een paar dagen later komt mijn dochter me een kruik zeer oude genever van Bols aanbieden in verband met vaderdag, en nu dus Gerrit en Het Parool, wéér over Bols…, wát een toeval! Nu…, dan moet ik er maar meteen over gaan schrijven! Gerrit heeft gelijk. Er zijn ook illustere produkten!
Bij deze dan:
Voor een pikketanussie in Mokum ga je naar Het Lootsje aan de Rozengracht. Daar is al eeuwen distilleerder en likeurstoker Bols aan het werk en kun je op het terras aan je keiltje nippen. Ik heb daar ook wel eens met Gerrit gezeten.
Op dit moment zit Gerrit naast me aan de bar van ‘De Witte Cor’.

Nadat hij zijn kalebassie in zijn altijd droge keelgaat heeft gedonderd, zegt hij tegen barman Bram: ‘Bram geef mijn een kopstoot, en wederom met een zeer oude genever van meneer Bols, en geef die mneer naast mijn ‘tzelfde.’ Bram vult de glazen en Gerrit kakelt vrolijk door. Deze keer aan de hand van een thema, heel bijzonder. Het thema is ‘Bols’. ‘Weet je wat het is, Gijssie, ik was altijd verliefd op die mooie flessies. Weet je nog dat we een bioscopie pikten in de bocht van de Nieuwendijk? In Parisien zogezeid, altijd luchtige filmpjes. Dan waren we te vroeg en dan liepen we altijd effe naar de hoek, maar van Wees. Die etalage zag er zeer verzorgd uit, met allemaal likeurtjes die ze zelf stookten in hun stookkelder. De gekste smaken, zoals in de sinttijd: speculaaslikeur, en er lagen flessies in de vorm van een oldtimer gevuld met crème de banane. Of van die antieke flessies die nog luchtbelletjes in het glas hadden en dan dichtgemaakt met een rooie lakzegel over de uitgang. Of mooie ouw etiketten. Gekke namen. Hansje in de kelder. Of billetjes bloot. Of fladderak. En mooie heldere graanjenevers, alweer in een apart flessie met een blonde gedroogde graanhalm d’r in! Erg leuk om te hebben of cadeau te geven. Ik heb daarna veel over die eerste likeurstokerijen gelezen en kwam erachter dat mijn goeie ouwe Mokum, dat al op vele terreinen koploper en geliefd was, ook nog eens de eerste en beste gedestilleerdstokerijen ter wereld had. En dat de mensen in Nederland wel van een brandewijntje genoten. En dat stadhouder Willem die koning van Engeland werd, zijn genevertje (ginnevertje) in Engeland niet wilde missen en dus Hollandsche jenevers meenam of bestelde of ter plekke liet stoken (genever werd gin!). Dat we in Holland zelfs een jeneverstad of twee hadden/hebben: Weesp, gericht op Amsterdam en Schiedam. We sipten weer even aan onze Bolsdrankjes en werden allebei opnieuw verliefd op Mokum en op de likeurstokers, die beide het leven veraangenaamden.
‘En wat staat er in dat Parool, Gerrit?’ ‘Ja, dat was toevallig, die krant lag hier een paar weken geleden, ik bestel een Bolsie en blader door Het Parool, zien ik een heel stuk over Bolsredder van Doorne! Ik mocht het krantje hebben van Bram, zei die, dus dat krantje gaat bij m’n gedestilleerdverzameling. Wat erin staat? Nou…, wat wel vaker gebeurt, er dreigt bij sommige ouwerwetse doch gerenommeerde en ambachtelijke bedrijfjes wel eens sluiting. Wat heb je d’r an? Laat die ambachtelijke doch gerenommeerde en illustere bedrijfjes toch heerlijk voortbestaan. Maar ja, de leidinggevers van die ambachtelijke doch gerenommeerde en illustere bedrijfjes benne niet altoos zo finansjeel handig…

Wat is het adres van dit hoekhuis?

Waar is dit?

Hoe heet de straat waar de jongen staat tegenwoordig?

Waar is dit?

Bij welke fabriek hoort de schoorsteen?

Waar is dit?

Brugnaam of -nummer?

Weet u waar dit is?

Waar hang ik?

Wat stel ik voor?