De oudejaarsquiz bevatte een verkeerde foto. Dat komt niet doordat de samensteller een fout maakte maar doordat de beschrijving in de Beeldbank niet correct was. Vraag 7 heeft daarom een nieuwe foto gekregen. De rest van de quiz gaat als aangegeven. Klik de link om die de nieuwe versie te openen.

De snelste met het juiste antwoord op de foto van vorige week was Anthony Kolder. De nieuwe opgave komt dan ook van hem. De vraag is:

Wat is het adres van dit pand?

Oplossingen via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Als u deze foto niet wist te plaatsen, zijn Jos Mol en Adrie de Koning verdrietig. Dezelfde foto stond namelijk in hun serie hofjes, de aflevering over het Moens- of Ottershofje in week 41 2018. De hoofdingang van dit hofje had als adres Vinkenstraat 109 en het betrof de huisjes Vinkenstraat 105-113. Het werd in 1636 gesticht door Hillebrand den Otter wiens kleindochter, gravin van Moens het reliëf boven de deur liet aanbrengen. In 1938 is het hofje afgebroken en met de opbrengst van de grond werd aan de Kalfjeslaan 350 Huize Buitenveldert gebouwd.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Anthony Kolder, Mike Man, Kees Huyser, Adrie de Koning, Ria Scharn, Hans Olthof, Jos Mol, Ton Brosse, Han Mannaert, Arjen Lobach, Minne Dijkstra, Robert Raat, Otto Meyer,

Maaike heeft iets met het Leger des Heils omdat haar ouders daarin actief waren. Zo komt deze foto in haar collectie. Als een 'flash mob' avant la lettre kwam zo'n groepje heilssoldaten aanwandelen, stelde zich op en bracht enkele stichtelijke gezangen ten gehore. Wij hebben geen idee of u dit soort zanggroepen nog in de stad kunt tegenkomen, maar vroeger gebeurde dit regelmatig en niet alleen op de Wallen.
Maar..., op welke kruising van waterwegen staat het groepje van de foto?

Welke kruising van waterwegen is dit?

Oplossingen graag via deze link

Foto: collectie Maaike de Graaf

Een 'ouwe stomp' wist te vertellen dat deze foto al eens eerder langskwam op deze quizpagina. Wij vrezen dat na ruim tien jaar quizzen samenstellen dit nog wel eens vaker gaat gebeuren.
Carol nam ons mee naar de Muiderstraat. De fotograaf kiekte een begrafenisstoet die richting Hortusbrug reed. We kijken in noordelijke richting naar de (lage) Portugese synagoge en de (hoge) Mozes en Aäronkerk. In de verte de Sint Antoniebreestraat.
De foto werd gemaakt door Pieter Oosterhuis en is ook als stereo-opname in de Beeldbank te vinden.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Hans Goedhart, Kees Huyser, Mike Man, Rob Wagenaar, Anneke Huijser, Arjen Lobach, Harry Snijder, Ria Scharn, Hans Olthof, Jos Mol, Adrie de Koning, Peter Pijst, Robert Raat, Anthony Kolder, Fons Baede,

Laat ons meegenieten en stuur hem naar de redactie. Graag via deze link en alléén via deze link a.u.b.
Blijf sturen, zodat wij de aantrekkelijkste platen kunnen kiezen.

Hier is weer zo'n heerlijke foto van voor onze industriële revolutie, toen alles in Amsterdam nog gezapig was. Wij willen het volgende van u weten:

Welk water is dit?

Hoe heet de voorste brug op de foto?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Aan het rechterdeel van het Leesmuseum herkenden diverse deelnemers dit deel van het Rokin met tussen de huisnummers 100 en 102-104 de Watersteeg.
Het Leesmuseum werd later een vestiging van Sotheby kunstveilingen. Het pand rechts van de Watersteeg werd in 1903 gebouwd door Jacot&Oldewelt voor kledingzaak van J.W.Burger waar ook tropenuitrustingen werden verkocht. Op de oudere foto hieronder is nog het oude Leesmuseum te zien, maar reeds met het geïntegreerde nr.102.
Eénmaal kwam de Taksteeg voorbij maar die is echt zo'n 50 meter verderop.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Adrie de Koning, Hans Goedhart, Maarten Helle, Mike Man, Anneke Huijser, Hans Olthof, Jos Mol, Ton Brosse, Ria Scharn, Gerard Beerman, Cor van Duinen, Minne Dijkstra, Han Mannaert, Dick van der Kroon, Erwin Meijers, Carol de Vries, Otto Meyer, Robert Raat, Anthony Kolder,

Dit lijkt een heel onoverzichtelijke situatie, met die kade helemaal links. Toch is die situatie nog steeds hetzelfde

Welke kruising van waterwegen is dit?

Waar staat de fotograaf?

Laat het ons weten via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Wat een gedoe! De geschiedenis van het Muntplein is slecht bekend. Dat komt waarschijnlijk omdat twee piepkleine ruimtes bij elkaar geveegd zijn: het Schapenplein, later Sophiaplein genoemd en het eind van het Singel dat oorspronkelijk tot aan de Reguliersbreestraat doorliep. Muntplein werd het in 1917 toen de Vijzelstraat verbreed werd. Het deel voorbij de Vijzelstraat werd mèt het Sophiaplein bijeen gevoegd tot Muntplein. De even nummers staan aan wat voorheen Sophiaplein was en de oneven nummers waren voorheen Singel. De nummering begon aan de Amstel met 1 en dat is dus niet het pand van de quizfoto. Dat staat in de Reguliersbreestraat en heeft ook nr.1. Dat betekent dat er twee panden met huisnummer 1 naast elkaar staan. De architect was Evert Breman die het pand volgens 020apps.nl in 1888 voor sigarenfabriek Van Hulst bouwde. Die naam hebben wij voor de zekerheid weggepoetst. De bovenverdiepingen werden naar zeggen ingenomen door verzekeraar de Nederlanden van 1845. In de achtergrond ziet u Hotel de l'Europe.

In het bijschrift in de Beeldbank staat het adres met Muntplein 4 aangegeven. Dat is dus aan de overkant en dat is echt voor de Nederlanden van 1845 gebouwd.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Omdat het adres zelfs in het aanbestedingsbericht (1888) verkeerd in de krant stond, hebben wij niet al te veel problemen gemaakt van het adres Muntplein 1, ook al is dit onjuist. Wij raden u al langer aan bij twijfel de recentste plattegrond van de Gemeente Amsterdam te raadplegen: https://kaart.amsterdam.nl/
Uit datzelfde aanbestedingsbericht blijkt dat het pand wel degelijk i.o.v. Van Hulst is gebouwd en niet voor de verzekeringsmaatschappij Nederlanden van 1845.

Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Maaike de Graaf, Arjen Lobach, Rob Philip, Kees Huyser, Maarten Helle, Adrie de Koning, Hans Olthof, Harry Snijder, Ton Brosse, Ria Scharn, Cees Schumacher, Gerard Beerman, Harald Advokaat, Mike Man, Jan Six van Hillegom, Carol de Vries, Peter Pijst, Jos Mol, Robert Raat, Otto Meyer, Nico Prinse, Anthony Kolder,

redactioneel

Joan Huydecoper I (1599-1661)

Huydecoper was een zelf toegedicht alias van Jan Jacobsz Bal, die leerlooier en huidenhandelaar was. Hij was een vertrouweling van Dirck Jansz (de) Graeff en hield voor deze balling twee kisten met in totaal ƒ60.000 verborgen tot de familie in 1578 kon terugkeren. Jan Bal, alias Huydecoper, had zich ook niet onbetuigd gelaten want direct na de Alteratie kreeg hij zijn beloning en werd hij schepen en kolonel der Burgerij. De familie woonde in ’t Huys van Nassauwen in de Sint Antoniebreestraat en bezat de hofstede De Gouden Hoeff en de naastgelegen steenbakkerij bij Maarsseveen. De oudste zoon Jacob was als adelborst aan boord van Cornelis de Houtman op enkele ontdekkingsreizen op zoek naar de specerijeilanden in de Oost. Hij stierf op een van deze reizen in 1599. In datzelfde jaar, dus met groot leeftijdsverschil, werd Joan geboren. Joan trad in de voetsporen van zijn vader, werd koopman en dat niet onverdienstelijk.

Benoemingen tot burgemeester: 1651, 1654, 1655, 1657, 1659, 1660

Zoals gewoon komen de afbeeldingen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders vermeld

Een uitgebreide lijst van alle burgemeesters van Amsterdam op Wikipedia

Twee afleveringen geleden memoreerden wij de onderhandelingen die de Amsterdamse vroedschap in 1650 voerde met de legeraanvoerder van stadhouder Willem II, graaf Willem Frederik van Nassau. Dat waren de leden Simon van der Does en Joan Huydecoper en de laatste is ons onderwerp van deze week.

Afbeelding: een delegatie van de vroedschap van Amsterdam onderhandelt met de legeraanvoerder van prins Willem II op landgoed Welna aan de Amstel

Hij huwde in 1621 maar was na zeven maanden al weduwnaar. In 1624 huwde hij opnieuw, nu met Maria Coyman, de dochter van de rijkste koopman en bankier in Amsterdam. In 1620 werd Joan schepen, in 1632 lid van de vroedschap, in 1634 bewindhebber van de VOC en in 1651 voor de eerste keer burgemeester. In 1653 bovendien nog Raad der Admiraliteit. Zijn schoonvader liet in 1625 aan de Keizersgracht een gigantisch stadspaleis bouwen door Jacob van Campen. Joan Huydecoper liet in 1640 door een discipel van Van Campen, Philips Vingboons, op de plaats van drie huizen aan het Singel (nr.548) een kolossaal woonhuis van witte Bentheimer steen bouwen. Achter het huis lag een ongewoon grote tuin met fontein. Huydecoper ontwikkelde zich tot kunstmecenas en stouwde zijn nieuwe huis vol met kunstvoorwerpen en rariteiten. Hij had ook een ‘huispoëet’ Jan Vos aan zich verbonden. Hij verkeerde met dichters, schilders en beeldhouwers op vriendschappelijke voet en in 1654 zat hij eens aan bij een feestmaal in de Voetboogdoelen, bij de gildebroeders van Sint Lucas, waar ook Vondel present was. Huydecoper droeg zijn prachtlievendheid graag uit.

Afbeelding van het Huys Huydecoper aan het Singel - Philips Vingboons

Zijn eerste adelstitel kreeg Huydecoper van koningin Christina van Zweden. Hij kocht ook de heerlijkheid Maarsseveen waar de familie al de hofstede bezat en daarna mocht ridder Huydecoper zich ‘Heer van Tamen en Blokland, van Maarsseveen en Neerdijk’ noemen. De hofstede werd afgebroken en vervangen door het buiten Goudensteyn. In de schutterij doorliep Huydecoper alle officiersrangen tot hij kapitein was met als luitenant naast zich burgemeesterszoon Frans Oetgens van Waveren en als vaandrig diens broer Nicolaes. Govert Flinck schilderde dit gezelschap in 1648 en zette in de achtergrond het huis aan het Singel er op. Te zien in de schuttersgalerij van het Amsterdam Museum.

Het familiewapen was een bijeengeraapt zooitje van elementen uit Zweden, de leerlooierij, het wapen van zijn schoonvader Coyman en nog wat bedenksels.

Op het schilderij van Govert Flinck hierboven schutterskapitein Huydecoper - 1648

In 1625 werd uit het huwelijk een zoon geboren die net als zijn vader Joan heette. Omdat deze Huydecoper mogelijk nog bekender werd dan zijn vader en 13 keer burgemeester van Amsterdam was, is er een gewoonte van gemaakt beide heren met een Romeins cijfer aan te duiden. Joan Huydecoper II (1625-1704) erfde in 1661 alle titels van zijn vader die vandaag onderwerp is.

Zo afkerig De Graeff was van buitenlandse activiteiten, zelfs een eenvoudig reisje, zo verlekkerd was Huydecoper op zulke uitjes. In 1655 werd hij samen met stadssecretaris Joan Corver naar de Keurvorst van Brandenburg gestuurd die een alliantie met de Republiek wilde. De tekst had De Graeff opgesteld maar overbrengen mocht Huydecoper het, vergezeld van een presentje voor de pasgeboren zoon van de keurvorst. Zes weken bleef Huydecoper in Berlijn, zonder ook maar een woord Duits machtig te zijn. Toch kweet hij zich voorbeeldig van zijn taak. Bij zijn thuiskomst in Amsterdam werd hij geleide gedaan door 70 sierlijk uitgedoste ruiters en had hij zijn ‘heerlycke intreede’. In de vierschaar van het nieuwe stadhuis op de Dam waren alle vroedschapsleden verzameld om hem toe te wuiven. Dit circus van uiterlijk vertoon leverde hem een venijnig spotdicht op, maar Huydecoper zat er niet mee. In 1660 werd Huydecoper nog eens uitgezonden toen Charles II van Engeland de troon besteeg en de stad een delegatie zond om felicitaties over te brengen. Huydecoper was een ijdeltuit! In dat jaar 1660 was hij voor ’t laatst burgemeester en het jaar erop overleed hij. Zijn echtgenote was hem in 1647 al voorgegaan.

Foto: buste van Huydecoper - Artus Quellinus

Iedereen die wel eens op het Beursplein komt, kent het gebouw wel. Op de hoek van de Papenbrugsteeg zien we een mistroostige gevel met kleinen glazen ruitjes die totaal niet past bij het gebouw waarvan het de parkeergarage is. De Bijenkorf is toch een pand van statuur en hetzelfde geldt voor de ernaast gelegen Effectenbeurs. Ingeklemd tussen deze gebouwen ziet de parkeergarage eruit als een met zijn uiterlijk verlegen puber die zich half verstopt achter zijn ouders. Mooi is anders, maar laten we eens kijken hoe het er hier vroeger uitzag.

Daarvoor gaan we terug naar 1860, het jaar waarin de waarschijnlijk oudste foto van deze locatie gemaakt is. We zien het water van het Damrak dat toen nog doorliep tot en langs de Beurs van Zocher. Over het water ligt de Papenbrug en op de hoek van de Papenbrugsteeg vinden we in die tijd ‘Logement De Haas’ oftewel ‘Hotel de Lièvre’, een vriendelijk ogend pand met zelfs een tuintje op palen in het water. Het adres van het hotel was in die tijd Papenbrugsteeg 2. Op de plattegrond van 1867 (hieronder) staat het hotel duidelijk aangegeven. Dit is de plek waar nu de auto’s van de Bijenkorfbezoekers worden gestald.

We maken een sprong in de tijd van zeker 50 jaar. Inmiddels is het Damrak voor een groot deel gedempt en de Papenbrug is verdwenen. Zoniet het hotel dat nu de wat koddige naam ‘Hotel Het Haasje’ voert. ‘Family Hotel’ staat er nu ter verduidelijking bij voor de eventueel Engelstalige clientèle. De gevel heeft een metamorfose ondergaan en is aangepast aan de moderne tijd. Met het water is ook het tuintje verdwenen, maar daarvoor in de plaats is er een aantal fraaie balkonnetjes toegevoegd. Het adres is nu Beursplein 11. Verder is er niet veel bekend over het hotel. In 1917 wordt het pand genoemd toen het werd overgenomen door ‘Maison S.I. de Vries’ ten behoeve van de uitbreiding van hun zaak.

Simon Izak de Vries startte in 1851 in Hoorn een kleine zaak in manufacturen. Zijn zoon Jonas breidde de zaak uit en opende in 1898 op de Keizersgracht een Engros- en Verzendingsafdeling waar men zich toelegde op het samenstellen van stalencollecties. De zaken liepen voorspoedig en ze betrokken ook panden aan de Warmoesstraat en aan Beursstraat 67 (later Beursplein). De panden ernaast werden erbij gekocht en rond 1903 verrees er een groot pand met de huisnummers 65-69. Het waren panden die helemaal doorliepen van de Warmoesstraat 142-146 naar het vroegere Damrak. Er kwamen afdelingen in manufacturen, lingerie en bed- en tapijtgoederen. Simon, de zoon van Jonas, stichtte in 1914 de SIDVA, een lingeriefabriek. Dit was de periode waarin ook het pand van ‘Hotel het Haasje’ bij de firma gevoegd werd.

In 1919 werd de zaak gesplitst in ‘De N.V. Handelsvennootschap v/h S.I. de Vries’ (met onder meer de grossierderij en SIDVA) en ‘De N.V. Maison de Vries’, die volledig los van elkaar kwamen te staan. Velen zullen zich nog het grote pand van ‘Maison De Vries’ op de hoek van het Spui en de Kalverstraat herinneren, waar nu H&M zit. Ook op de hoek van het Leidseplein en de Leidsestraat werd een groot pand opgetrokken voor een kledingzaak; het pand dat wij allemaal nog wel kennen als het KLM-gebouw en kijk aan, ook hier zit H&M. De eerste N.V. aan het Beursplein breidde zich uit en werd enkele malen vergroot. In 1929 werkten er in totaal 700 mensen. Op een foto uit de jaren 20/30 zien we dat het oude hotel helemaal opgegaan is in de firma ‘S.I. de Vries’ en in deze vorm is het blijven staan tot de sloop in 1969, omdat de Bijenkorf hier een garage wilde bouwen. Die kwam in 1976 gereed. 

In de jaren 1940-1945 werd het bedrijf, waar veel Joden werkzaam waren, zwaar getroffen. In 1945 bleek dat 166 personeelsleden gedeporteerd en vermoord waren. In de hal van het pand aan het Beursplein 11-17 werd een monument ter nagedachtenis opgericht, waarop hun namen vermeld stonden. Niet duidelijk is wat er verder met het monument gebeurd is.

Nog even over de naam Papenbrugsteeg: volgens een verhaal uit de 16de eeuw lag hier over het Damrak een oude vervallen brug die tijdens de Vastenavondviering door enige geestelijken in brand werd gestoken. De brug werd hersteld en heette vanaf toen de Papenbrug. De steeg werd naar de brug vernoemd.

Zoals gebruikelijk komen alle afbeeldingen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders aangegeven

r zijn natuurlijk allerlei redenen te noemen waarom alleen in vroeger eeuwen sprake was van een homo universalis. Mensen die op meerdere wetenschappelijke vlakken uitblonken. Mensen met een getraind stel hersenen die een vraagstuk met gezond verstand te lijf gingen en een oplossing vonden. Vandaag weet altijd iemand het beter maar alleen op zijn eigen enge vakgebied. Direct wordt dan Leonardo da Vinci genoemd, dat was zo’n uomo universale. Maar de grondslag ligt al bij de oude Grieken waar studenten een brede scholing kregen.

Amsterdam had in de zestiende eeuw z’n eigen alleskunner: Joost Jansz Bilhamer, ook wel Beeldsnijder genoemd. De man was kunstenaar, beeldhouwer in hout en steen, maar daar kon je niet van leven in die dagen. Dus was hij ook landmeter en cartograaf en om de resultaten te kunnen reproduceren werd hij ook plaatsnijder. Wereldberoemd in Noord-Holland en omstreken is zijn landkaart met de situatie van 1575. Kijk, nog maar eens hier…
Of Joost Jansz in Amsterdam werd geboren valt te betwijfelen, maar hij werkte er wel het grootste deel van zijn leven en stierf er ook op 8 november 1590, veel te jong nog. De eerste rekening op zijn naam is van 1566 toen hij 25 jaar oud was: 50 gulden voor landmetingen en stadskaarten in verband met de aanstaande stadsuitbreiding. Voor Amsterdam werkte hij aan de nieuwe vestingwerken toen de stad na de Middeleeuwen ging uitbreiden. Van zijn hand bestaat een ontwerp voor een groot fort in de Lastage dat echter niet werd uitgevoerd. Bouwmeester was hij ook: hij bouwde een knekelhuis aan de Nieuwe Kerk maar dat is in 1656 ingestort.

Voor de Oude Kerk ontwierp hij in 1565 de nieuwe toren die verder voor veel torens de maatstaf is geworden. Zó moest een toren er uit zien! Joost Jansz liet de voet van de oude toren staan en bouwde er een schil omheen. Als u moeite doet kunt u dat vandaag nog zien. In 1581 bouwde hij de toegangspoort van het Burgerweeshuis in de Kalverstraat. Daar hebben zich meer bouwmeesters mee bezig gehouden dus het deel van Joost Jansz zal zich tot de poort zelf beperken, omdat bekend is dat de meeste versiering later toegevoegd werd. Niet bewaard is het beeldhouwwerk in het Minderbroederklooster achter de Sint Antoniespoort. Er waren pelgrims die speciaal kwamen voor een beeldengroep: Christus met zijn discipelen in de hof van Gethsémané. Na de Alteratie heeft Bilhamer dat klooster ook nog opgemeten en in plattegrond gebracht. Dat deed hij ook voor de Nieuwe en Oude Kerk en de Sint Olofspoort. In de jaren tussen begin Opstand en Alteratie maakte Joost Jansz in 1569 de grote kaart van Noord-Holland in opdracht van de stad Amsterdam. In 1573 deed hij dat nog eens dunnetjes over in opdracht van de hertog van Alva. Hij leverde dat werk in 1575 af. Van die oorspronkelijke kaarten is geen enkel exemplaar bewaard gebleven, alleen latere drukken waarop reeds wijzigingen waren aangebracht, zoals de verkaveling van De Zijpe.
Het lijstje met disciplines die Joost Jansz beheerste is nog niet compleet. Burgemeester Nicolaas Witsen memoreert dat de man ook nog een kundig ‘horlogiemaker’ was. En in 1575 construeerde hij een verbeterde versie van de moddermolen die het baggeren aanzienlijk vereenvoudigde.
Voorwaar…, een duizendpoot…, een duivelskunstenaar…

De kaarten die Joost Jansz voor de stad Amsterdam maakte waren hoofdzakelijk opmetingskaarten van buiten de stad liggende landerijen die door de stadsuitbreiding binnen de stad terecht zouden komen. Van die kaarten, ook de vele latere door andere landmeters gemaakt, werden in dit kaartboek gebundeld. Het eerste gedeelte is geheel gevuld door Joost Jansz.
(SAA)

Wanneer u onderstaande afbeelding klikt krijgt u een vergroting van de kaart van 1575 met verklarende teksten op Oneindig Noord-Holland.
(UvA)

Bij de afbeeldingen:

boven een portret van Bilhamer (RCE)

links de verbeterde moddermolen (ONH)

Zolang de Beeldbank online staat speuren wij de inhoud af naar nieuwigheden en vraagstukken. En die Beeldbank stelt nooit teleur! Zoals onlangs de ontdekking van het Raampad, een deel van de Buitensingel achter de Raampoort die tussen 2e Hugo de Grootstraat en Hugo de Grootkade zó heette. Nooit geweten! Paden stonden meestal min of meer haaks op de Buitensingel, ze verdwenen landinwaarts. Maar de vroegste buurtkaart van buurt XX, blad 1 van 1850, geeft uitsluitsel. En Jacob Olie wist het ook al want op foto's van de Buitensingel ter plekke (foto links) wordt dit straatje 'Raampad' genoemd. Een bekend stukje Buitensingel maar moeilijk te doorgronden.

Als we bovenstaande foto analyseren, stellen wij vast dat Olie op de Buitensingel stond voorbij de Grote Bleekerssloot. Hij stond voorbij een scherpe bocht in de weg en keek in de richting van de toen nieuwe Raamkerk (foto links), midden op de foto in de achtergrond aan wat de Hugo de Grootkade ging worden. Dat was ooit de Vinkenbuurtsloot, een oude weersloot die binnen de stad Bloemgracht heet.
Het is wel de vraag of het deel waar de stratenmakers bezig zijn nog steeds Raampad heette want we staan daar al bijna voor de Kwakerspoel en niet meer voor het land met 'de ramen'.

Op deze foto, ook van Jacob Olie, het laatste restant van de Tweede of Achterste Vinkenbuurt dat nog zal verdwijnen om de Hugo de Grootgracht aan te sluiten op de Kostverlorenvaart.

Helemaal rechts op de foto van het Raampad ontdekken we een buurtje dat ons bekend voorkomt en dat met veel namen aangeduid wordt maar niet met Raampad. Wel met Kerkpad, althans hier begint dat pad. Niet helemaal correct want het eerste deel van het pad naar de RK-kerk De Liefde heette Varkensgang, maar dat was voor kerkgangers geen aantrekkelijke naam op weg naar hun kerk. Als u beide foto vergelijkt ontdekt u beide huizen met een extra verdieping er op en het begin van de bomenrij langs de Buitensingel/Raampad.

Het boven omschreven stukje Amsterdam grensde aan de Stads- en Godshuispolder waar nevenstaande PDF over is uitgekomen en waar 'het land met de ramen' mede aan bod komt. Die polder werd in de lengte doorsneden door de gemeentegrens met Nieuwer-Amstel en het verschil is vandaag nog aan sommige bebouwing (o.a. Bellamybuurt) te zien.
Klik de omslag om nog eens te lezen.

De gebruikte foto's en afbeeldingen komen zoals gebruikelijk uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam

Ontwikkelingen rond het aangenomen voorstel-Wijnkoop om ƒ100.000 beschikbaar te stellen voor de noodlijdende Weense kinderen (zie 'Honderd jaar geleden' van vorige week).

Er bestaat al een comité in Amsterdam dat steun verleent aan Weense kinderen, met als president de heer Walrave-Boissevain en met gewichtige namen in het comité als De Vlugt, Krusemann en mej.Tellegen. Zij brengen de steun naar Wenen en distantiëren zich van het idee de kinderen met de trein op te halen en bij gastgezinnen in Noord-Holland onder te brengen. Eerlijk gezegd is het ook niet de bedoeling van Wijnkoop een origineel initiatief te starten maar bestaande initiatieven financieel te ondersteunen. Ook het comité van Walrave-Boissevain is niet origineel; de in Oudenbosch geboren pater Anton van der Bom die in Wenen werkt, haalde al gedurende de oorlog en ook daarna kinderen naar Nederland om aan te sterken.

Dinsdag 16 december 1919 - Vandaag is opgericht een comité voor hulp aan Weense kinderen onder voorzitterschap van generaal-majoor b.d. A.R.Ophorst. Hij is raadslid voor de CHU maar stemde tégen het plan van Wijnkoop. Nu het eenmaal aangenomen is, zal Ophorst het in goede banen leiden want zoiets kan je natuurlijk niet aan die communisten overlaten. Wijnkoop zit er niet mee, als de kinderen maar geholpen worden.

Donderdag 18 december 1919 - Gedeputeerde Staten van Noord-Holland berichten aan B&W dat zij het voorstel tot steun aan de hulpverlening van Weense kinderen zullen voordragen ter vernietiging. Vooruitlopend daarop doet GS extra moeilijk over de Amsterdamse begroting voor 1920.

Zaterdag 20 december 1919 - Vandaag zijn de eerste 200 kinderen met de trein uit Wenen op het CS aangekomen. Daarvan blijven er 120 in Amsterdam en de rest vertrekt meteen door naar Haarlem. De 120 kinderen die hier blijven, werden voorlopig ondergebracht in het St.Dominicuspatronaat aan de Herengracht waar ze een ontbijt geserveerd kregen. In de loop van de dag zullen ze door pleegouders opgehaald worden.

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2019. De keuze 2014 t/m 2018 leidt naar de laatste aflevering van het betreffende jaar, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave