De snelste met het juiste antwoord op de foto van vorige week was Dante Metz. De nieuwe opgave komt dan ook van hem. Hij stuurde een foto uit de Beeldbank waarbij wij ernstige twijfels over de juistheid van de beschrijving hebben. Wanneer u de foto vindt, denkt u dan ook met ons mee of het adres wel correct is? De beschrijving in de Beeldbank geldt wel als correct antwoord.

De vraag is:

Wat is volgens de Beeldbank het adres van dit pand?

Oplossingen via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Deze foto leverde een stormloop op. De Oesjesduiker is blijkbaar een zeer herkenbaar stadsbeeld. Dat de cijfers '114' op de overspanning een brugnummer voorstelden en daarmee de oplossing prijsgaven, was als hint blijven staan. Niet nodig, zo blijkt.
De Oesjesduiker en de Paerlduiker zijn sinds 2014 onderwerp van gedram van de toeristenindustrie. Door deze doorvaarten te verbreden en te verhogen zou er een rondvaartroute bij kunnen komen langs o.a. Artis, Hortus, Scheepvaartmuseum (VOC-schip) en nog wat bezienswaardigheden. De Gemeente is nog steeds van mening dat het historische karakter van de duikers (sluisjes) teniet gedaan zou worden en verbreden mogelijk schade zou berokkenen aan de omliggende huizen. Bovendien zijn ze allebei recent gerenoveerd en dat zou verspilling van gemeenschapsgeld zijn. Houen zo!

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Dante Metz, Mike Man, Anneke Huijser, Ria Scharn, Ger Lange, Marike Muller, Kees Huyser, Anthony Kolder, Rein Aerdema, Bert Brouwenstijn, Harald Advokaat, Fanta Voogd, Jos Mol, Adrie de Koning, Hans van Noort, Stefan Lemaire, Karel Meijers, Arjen Lobach, Fons Baede, Harry Snijders, Robert Raat, Han Mannaert, Herman Schim van der Loeff, Otto Meyer, Cees Schumacher, Hans van Efferen, Ton Brosse,

De keuzefoto's betreffen deze week een locatie buiten de Singelgracht.

Kees schrijft dat hij hier al duizend keer langsgefietst is zonder op te merken welk fraai beeldhouwwerk aan dit huis te zien is. Aan u de volgende vragen:

Langs welk adres fietste Kees dan?

Bonusvraag (hij heeft zelf nog nooit van hem/haar gehoord):

Wie is de kunstenaar?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Kees Boas

Justus was natuurlijk getriggerd door de tekening die Gijsbreght twee weken terug die een verdwenen gevelsteen liet zien: die van Sint Catharina in de Dijkdwarsstraat. Ook door zijn grootvader gemaakt voor het KOG, net als de tekening links.
Die is van een steen die nog wel netjes in de gevel van Palmgracht 64 zit. De juiste tekst luidt: "In de Batavier". Het huis is niet meer het originele uit 1648 maar na herbouw wel weer op dezelfde plek ingemetseld. Het oude pand ziet u nog op de foto hieronder. De jaarstenen "ANNO 1648" hebben het niet gehaald. Herman Misset, de tekenaar in kwestie, mankeerde niets aan het gezichtsvermogen dus rond 1910 moet de tekst slecht leesbaar geweest zijn. En dat terwijl die op de foto (van George Breitner uit 1895) hieronder nog gepolychromeerd lijkt.
De noordzijde van de Palmgracht werd heel laat bebouwd en nr.64 is dan ook een van de eerste huizen geweest. Het hoe en waarom legden wij in een PDF vast waarin u alles lezen kunt. Klik hier...
Het jaartal 1648 markeert het einde van de 80-jarige Oorlog maar of batavieren of boekaniers toen erg populair waren, vertelt de geschiedenis niet. Wat de naamgever bezielde weten we dus niet.

Afb: KOG

Onder: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Kees Huyser, Adrie de Koning, Anthony Kolder, Anneke Huijser, Ria Scharn, Minne Dijkstra, Hans Olthof, Robert Raat, Jos Mol, Mike Man, Marike Muller, Otto Meyer, Peter Waagen, Aschwin Merks, Han Mannaert, Hans van Efferen, Ton Brosse,

Laat ons meegenieten en stuur hem naar de redactie. Het onderwerp kan zich zowel binnen als buiten de Singelgracht bevinden. Wij verwachten wel een niet alledaags beeld dat ook niet-buurtbewoners wel eens op het netvlies kregen. Graag via deze link en alléén via deze link a.u.b. Blijf sturen!

Het zal geen grote toer zijn uit te vinden welk pand dit is. Het venijn zit 'm in de vragen.

Dat zijn:

Wat is het adres van dit pand?

Wie stelt het borstbeeld boven de deur voor?

En voor de cracks een bonusvraag:

Waar staan de initialen AB boven de winkelruiten voor?

Laat het ons weten via deze link

Foto: Webmaster

In 1886 splitsten de 'doleanten' van Abraham Kuijpers zich van de Nederlands Hervormde kerk af en stichtten de Gereformeerde Kerk van Nederland. Zij kerkten voorlopig in zaaltjes en stichtten scholen in eenvoudige onderkomens. Zo ook deze Gereformeerde School No.4 in de Planciusstraat, pal naast het pakhuis De Dageraad. Dat pakhuis brandde op 25 januari 1903 tot de grond toe af en sleurde het schooltje mee (foto linksonder).
Op de leeg gekomen plek bouwde Tjeerd Kuipers de gereformeerde Haarlemmerpoortkerk, geopend in 1904 (rechtsonder).

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

En dan de tram die over de rails op de foto reed. Dat was lijn 10, van allerlei lijnen steeds de eerste met iets nieuws. De lijn was zonder wijzigingen overgenomen van de AOM en ook daar was deze route een der eersten. Toen in 1900 de AOM door de GTA overgenomen werd, waren alle trams nog paardentrams. Op 4 september 1900 werd de lijn 10 verlengd door de Planciusstraat tot de Zoutkeetsgracht. De eerste lijn die in 1901 geëlektrificeerd werd, was lijn 10. We lieten in het verleden een tweetal foto's zien van proefritten. De lijn ging toen tot de Bullebak, brug nr.149 over de Brouwersgracht. Na het aanbrengen van portalen voor de bovenleiding werd weer de volledige route gereden. In 1942 volgde de verlegging naar de Staatsliedenbuurt, iets dat nooit meer gecorrigeerd is. In 1951 nam lijn 3 het laatste stukje van de route van de voormalige lijn 10 over en kreeg een kringspoor via de Houtmankade. Het stuivertje-wisselen vond plaats op het Marnixplein. Sinds de Noord-Zuidlijn in werking is, staat de boel op z'n kop. De Bullebak wordt gerenoveerd en van die gelegenheid maakt het GVB gebruik door het betonnen bed voor de tramrails te vernieuwen. Er rijden voorlopig bussen.

Foto: Stadsarchief Amsterdam; lijn 10 nog met trolley, dus in 1901 genomen.

Goede oplossingen kwamen van Ria Scharn, Anneke Huijser, Adrie de Koning, Paul Graalman, Jos Mol, Robert Raat, Wim Huissen, Marike Muller, Otto Meyer, Mike Man, Paul Graalman, Aschwin Merks, Han Mannaert, Hans van Efferen,

Wat was het 80 jaar geleden nog rustig hier. Er is flink gesleuteld aan het pand: trap verplaatst of liever gezegd een nieuwe maar wel smallere op een ander punt en de deur dichtgemaakt.

De vraag is:

Wat is het adres van dit pand?

En laat u niet in de luren leggen door deze ingang.

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Als u hetzelfde pand op een foto van Jacob Olie uit 1896 ziet moeten u toch de tranen komen? Zelfs gedempt was de Warmoesgracht een pareltje. U kijkt hier aan tegen de zijgevel van Singel 240 en de straat op de foto is de Raadhuisstraat.
Om de staat van het pand hoeft u zich geen zorgen te maken, het is prachtig gerenoveerd.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Harald Advokaat, Kees Huyser, Anneke Huijser, Nils Wernars, Ria Scharn, Anthony Kolder, Peter Waagen, Adrie de Koning, André van Raaij, Otto Meyer, Robert Raat, Jos Mol, Han Mannaert, Maaike de Graaf, Marike Muller, Peter Waagen, Mike Man, Aschwin Merks, Hans van Efferen, Ton Brosse,

Paul Graalman kwam nog een klein aantal foto's in de Beeldbank tegen zonder vermelding van de locatie.
U kunt het Stadsarchief van dienst zijn door ze die locatie te melden. Klik op de foto voor een hogere resolutie.
Op de foto zijn twee mannen bezig boomstammen te klieven.

Laat ons uw suggestie weten via deze link

...kringlijn 22 rond het Centraal Station. Als we een vraag stellen op deze pagina krijgen we in de regel ook antwoord. Zo resulteerde onze vraag waar ze deze bussen opgeduikeld hadden in het antwoord: uit de USA via importeur M.v.d.Wal in Hilversum. De 6 bussen waren gebouwd in 1934 en kwamen in dienst in 1935. Ze vormden een 'nieuwtje' in autobussenland: een bus zonder neus (motor onder de vloer), vandaar de term 'trambus'. Vier van deze bussen deden 1950-'54 dienst op kringlijn 22, later K. In het interieur werd ongeveer de helft van de zitplaatsen opgeofferd aan meer staanplaatsen. De stank als van een olieboot dankten de bussen aan de vervanging van de benzinemotoren door dieselmotoren. Het waren zorgenkinderen en stonden bijna net zo vaak defect stil dan dat ze reden. De bezetter confisqueerde ook deze 6 bussen maar retourneerde ze iets later. Dat zegt meer over de kwaliteit en bruikbaarheid van de bussen dan over de welwillendheid van die bezetter. Met dank aan Olof Horn en Han Mannaert. Lees meer...

Foto: Jan Voerman

Een film uit de serie van Gerrit Schuurman over het Museumplein en alle gebeurtenissen op en rond dat plein. De film begint middenin om alleen de tentoonstellingen en de geschiedenis daarna te laten zien.

Klik de afbeelding links voor dit laatste gedeelte.

Klik hier om de complete film inclusief de Mennonietensloot en -pad te zien.

redactioneel

Gerbrand Adriaensz Brederode (1585-1618) werd geboren in de Nes, huidig nummer 41. Zijn vader huurde het huis in 1584. Hij was eigenlijk schoenmaker maar werd makelaar, belastingpachter en kapitein der schutterij. Hij wist het huis in 1586 te kopen en verdiende zoveel dat hij in 1602 een huis aan de Oudezijds Voorburgwal bij de Varkenssluis kon kopen, het huis waar nog steeds een gevelsteen de bewoning der Brederodes herdenkt. De naam Brederode had Adriaen zich aangemeten, ingegeven door een uithangbord aan het buurhuis in de Nes dat de geuzenjonker Hendrick van Brederode II herdacht.
In de tijd vanaf zijn geboorte tot zijn volwassenwording groeide Amsterdam van 30.000 tot richting 100.000 inwoners. De inname van Antwerpen luidde immers de grote volksverhuizing van Vlamingen naar de Noordelijke Nederlanden in. Daar kwamen de Hugenoten en de Sefardische Joden nog bij.
1585 werd ook het startschot gegeven voor de uitbreiding van de stad, de zogenaamde Tweede Uitleg, die nog voor het einde van de eeuw herzien werd en daarna de eilanden Rapenburg, Marken, Uilenburg en Vlooienburg omvatte.
Gerbrand ging in de leer bij schilder Frans Badens waar ook Frans Hals in de leer was. Maar daarnaast had hij ook aandacht voor de dichtkunst en het toen in opkomst zijnde toneelspel der rederijkers. Hij werd lid van d'Eglantier waar hij Hooft en Roemer Visscher ontmoette. Die waren verguld met de talentvolle nieuweling...

Het fragment van de kaart van Berckenrode uit 1625 geeft het deel van Amsterdam weer waar Brederode dagelijks verkeerde. In zijn stukken en gedichten memoreert hij beide vismarkten, de Nes, de Halsteeg, die Plaetse...
Brederode was verrukt van de bedrijvigheid van het centrum en van de volkse aard van de bewoners van dit stadsdeel, het hart op de tong, de vuist gereed om desnoods zo het gelijk te halen. Het blijspel Moortje weerspiegelt wat hij dagelijks meemaakte. Op het schilderij v.l.n.r. Kackerlack, Mooy-Aeltje, Ritsaert en Roemert

Brederode kreeg geen klassieke opleiding en bezocht de 'groot-school der oude zijde' waar hij een woordje frans leerde. Daarom zijn al zijn stukken en gedichten in het Nederlands, het Nederlands van begin 16de eeuw dan.
Bij d'Eglantier leerde hij Samuel Coster kennen die in dat opzicht zielsverwant was. De opzettelijke boertigheid in sommige stukken leverde Brederode (nauwelijks verborgen) kritiek van de rederijkers op en in 1617 keerden Coster en Brederode de rederijkerskamer de rug toe. Coster opende op de Keizersgracht zijn Nederduytsche Academie waar Brederode en anderen hun stukken in de landstaal konden opvoeren.
Coster hield dat niet al te lang vol en de locatie kent u beter als de eerste stadsschouwburg van Amsterdam.

Afb: Theaterencyclopedie

Brederode zou nooit trouwen, alhoewel hij diverse vrouwen het hof maakte. Keer op keer liep hij een blauwtje tot zijn grote verdriet. Kinderen zou hij evenmin krijgen, ook niet buiten een huwelijk. Voor zover we weten natuurlijk. Er is een sonnet bekend dat hij aan een van zijn geliefden wijdde: Margriet Keyzer. Met haar had het wat kunnen worden maar de besluiteloosheid van hem verknoeide het voor haar. Zij woonde tijdelijk bij haar oom in Amsterdam maar op termijn moest zij terug naar Hoorn waar haar vader opnieuw zou trouwen. Brederode liet de kans lopen en bleef diep ongelukkig achter.

A.M. de Jong schreef er een heel verhaal over in zijn roman De Dolle Vaandrig. Omstandig beschrijft hij dan het getreuzel dat Brederode de liefde van zijn leven kostte. Klik hier als u dat wilt lezen, het boek staat online. Zoek meteen naar "margriet keyzer". En dan nu het sonnet...

Vroegh in den dageraet de schoone gaet ontbinden,
Den gouden, blonden tros, citroenich van coleur
Gheseten in de lucht, recht buyten d’achterdeur,
Daer groene Wijngaert loof, oyt louwen muyr beminden.

Dan beven amoureus de lieffelijckste winden,
In 't gheele sijdich hayr, en groeten met een geur,
Haer Goddelijck aanschijn, op dat sij dese keur
Behielt, van dagelijcx haer daer te laten vinden.

Gheluckich is de kam, verguldt van Elpenbeen,
Die dese vlechten streelt, dit waerdich sijnd' alleen:
Gheluckiger het snoer, dat in haer dicke tuyten.

Mijn Ziele mee verbint, en om 't hooft gaet besluyten,
Hoewel ick 't liever sie wilt golvich na syn jonst,
Het schoone van natuyr passeert doch alle const.

Brederode zou van de nieuwe omgeving niet lang genieten. Oudjaarsdag 1617 liet hij zich overhalen in Haarlem een oude kameraad te begraven. Dat werd gezellig met een weerzien met Frans Hals en veel wijn. Pas op nieuwjaarsdag 1618 werd de terugreis aanvaard met een slede over het ijs, getrokken door een paard. Abusievelijk wordt wel gesteld dat dit de Haarlemmertrekvaart zou zijn geweest, maar dat is onmogelijk omdat die pas in 1631 werd gegraven. Door het ijs zakte de slede met zijn passagiers desondanks. Nat van het ijskoude water stapte het gezelschap weer in de slede en vervolgde de reis. Dat leverde Brederode een zware longontsteking op en vanaf dat moment begon hij te kwakkelen. Het duurde nog tot 23 augustus 1618 voordat hij bezweek, slechts 33 jaar oud. Beide ouders leefden toen nog maar zijn moeder zou hem geen jaar overleven. Zijn vader hertrouwde zelfs nog in 1636 op 80-jarige leeftijd. Zijn nieuwe echtgenote liet de grafrechten van het familiegraf in de Nieuwezijds Kapel verlopen en het graf werd in 1660 geruimd. Geen bedevaartplaats voor liefhebbers meer...

Foto: Wikipedia

In 1985 werd de 400ste geboortedag van Brederode groots gevierd met een heus festival in de open lucht. Daar is een film van gemaakt die ruim 21 minuten duurt. U kunt dan een nog prille Dogtroep aan het werk zien die de complete enscenering voor zijn rekening nam. Ze hadden een wel heel bijzondere kijk op het Amsterdam van 1585 die door grote troepen melaatsen bevolkt zou zijn geweest. Indrukwekkend was het toch nog wel. Als u de voorbereidingen en het omkleden wel gelooft spoelt u meteen door naar 4:30 minuten.

Klik de afbeelding links om te bekijken.

Hieronder nog wat eigen foto's

aak daarnaar gevraagd wil ik u dat nu eens haarfijn uitleggen, hoe ik zo in het ‘Amsterdamse’ verzeild ben geraakt. Het begon redelijk vroeg…, op de middelbare school. Een amanuensis annex conciërge gaf facultatieve lessen Heemkunde en ik stond voor in de rij. Wel grappig, dat facultatieve. Je was verplicht drie vakken te kiezen waar je vrijwillig aan meedeed. Maar goed…
Meneer Kanters, zo heette de amanuensis, besteedde enkele lessen uit aan ene Jan Weggelaar, een amateur-heemkundige. En die lessen waren inspirerend; hij sleepte zijn klasje mee de stad in om het zelf te aanschouwen. Leuke afwisseling in plaats van een klaslokaal. Weet u nog hoe de stad er uitzag in 1955, tien jaar na de oorlog? Over Weggelaar schreef ik eerder in deze kolommen.
Weggelaar had de juiste snaar geraakt en ik bracht thuis enthousiast verslag uit. Mijn vader, geboren Fries maar verknocht geraakt aan Amsterdam, was niet zo goed of bestelde een abonnement op Ons Amsterdam. De constructie achter het blad, op poten gezet door de gemeente, liet ons koud. We hielden ons vast aan de opdracht die Henk van Laar, nog zo’n bezielde amateurhistoricus, had meegekregen van wethouder De Roos: “Je moet de Amsterdammer z’n stad leren kennen en jij met jouw organisatietalent weet wel hoe dat moet.” Nou…, en dat deed Van Laar. Oplage in het eerste jaar 3000 en het volgende jaar 10.000 exemplaren.

De eerste bureaugeleerde die tot de redactie toetrad, was Louis Schade van Westrum die lijn in de schrijfsels bracht. Wat ik het leukste vond aan zijn inbreng was zijn quiz met behulp van prentbriefkaarten. Drie verschillende en je kon er per keer een boekenbon mee verdienen. Niet dat ik dat ooit gered heb; één foto was altijd de moeilijkste en daar moest ik meestal passen. Ook zijn lange reeks rijk geïllustreerde stukjes over 'Oud Amsterdam' en Jan Wageners stukjes over 'Bewegend Amsterdam' werden gretig gelezen.
Al met al, het ei was gelegd en hoefde alleen uitgebroed te worden.
In 1992 ging ik een dag korter werken in de week en die besteedde ik aan de eerste artikelen over de stad en haar geschiedenis. Ik publiceerde die op het Internet, toen nog ietwat primitief en met slechts 5MB schijfruimte die een provider je toen gunde. De komst van de 21ste eeuw vierde ik met mijn zelfgekozen vroegpensioen en meer tijd voor mijn hobby. In 2004 kwam het moment dat ik de quiz begon in de stijl van Schade van Westrum. Grote hulp daarbij was het online beschikbaar komen van de inhoud van de Beeldbank. En met de frequentie werd meteen hoog ingezet: wekelijks een aflevering. Hebben we toch maar mooi weten vast te houden, al die jaren! En geen reclame en geen cookies!
Dat deze hobby gierend uit de bocht gevlogen is, heeft u allemaal kunnen meemaken. De weekkrant is het belangrijkste medium op mijn site geworden en de om de paar jaar veranderende quiz is nog maar de helft van de lol. Er zijn meer lezers die zich op de krant abonneerden om de redactionele artikelen dan deelnemers aan de quiz. Ik hoop een beetje dat het net zo is als met de Playboy… dat die mooie foto’s toch ook wel bekeken worden.

Webmaster

Dankzij metselaar Jan Weggelaar leerden we in de loop der jaren meer over restauratiewerk en technieken uit voorbije eeuwen. Hij vertelde over de proeven van bekwaamheid die nog steeds in de gildekamers in het Waaggebouw te zien zijn (foto). Je wist alles van voegen die soms net een millimeter dik waren en waarvoor de bakstenen eerst glad geslepen moesten worden. De knipvoeg was een verhaal apart; die stak - glad gestreken - enkele millimeters buiten het metselwerk. We vonden een filmpje over het maken van zo'n voeg: klik hier om te bekijken (MP4).

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Jan Weggelaar had ook zijn eigen raadselrubriek: 'Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet'. Niet dat je jouw oplossing kon insturen maar zo maar, om het 'weetje'. Bij deze foto schreef hij een maand later:

"Herkende u de zwaarbewapende krijgsman? Wist u waar deze geus op wacht staat? Misschien bent u hem honderden keren op nog geen 10 meter afstand gepasseerd en toch... ja en toch zag u hem niet. Nou staat ie ook niet wat je noemt in de wandeling en dat is voor de mens van deze tijd al een stevige verontschuldiging. Laat ik u niet lander onzeker laten over z'n standplaats. Het Muntpoortje is u bekend en daar wandelt u van de Vijzelstraat af onderdoor (let u op het fraaie koggeschip links in de gevel). Nu niet de Pantoffelparade in maar linksaf de Singel op. Aan de zijgevel van het Munthuisje ziet u onze schildwacht staan.
Dit Munthuisje dateert van 1885 en heeft weinig historische waarde. Zijn voorganger echter huisvestte in 1672 de zware persen voor het slaan van de munt. Voor dit muntslaan moest de schutterij een ander onderkomen zoeken. Later werd het een beroemd hotel. In het tegenwoordige gebouwtje zetelden van de bouw af het K.O.G., de Woningdienst [tot 1932, red.], de VVV (het Koggeschip, vandaar de gevelsteen) en tenslotte 'De Porceleine Fles."

Schade van Westrum beschikte over een omvangrijke collectie prentbriefkaarten en daarvan stelde hij maar liefst 9 bundels 'Groeten uit Amsterdam' samen. In Ons Amsterdam liet hij er ook veel zien. Hier wat voorbeelden van de Nieuwmarktbuurt. Op de kaart links staat de vishal aan de zuidzijde van de Geldersekade nog, die in 1938 gesloopt werd. Onder twee maal dezelfde brug nr.290 over de Krom Boomssloot; links de hoek van de Korte Dijkstraat en rechts de hoek van de Dijkstraat.

Prentbriefkaarten uit de verzameling van L. C. Schade van Westrum.

Eenmaal 'besmet' met het Amsterdam-virus struinde deze teenager Waterlooplein, Oudemanhuispoort en De Slegte af naar meer leesvoer over de stad. Menige lunchpauze werd zo doorgebracht. Niet zo ingewikkeld als je hartje stad werkt...

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Donderdag 30 juni 1921 - Herdenking van het 60-jarig bestaan van de Rijkskweekschool voor Vroedvrouwen in de Camperstraat, hoek Tilanusstraat. In de serie portretten van de Oosterparkbuurt kwam deze school uitgebreid aan de orde.
Bekijk die aflevering nog eens.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Vrijdag 1 juli 1921 - Een half jaar na de annexatie van een aantal buurgemeenten worden er drie secretarieën geopend. Op de foto links die in Nieuwendam op nr.327. Helemaal links nog het oude gemeentehuis op nr. 319.
In Sloten en de Watergraafsmeer werden de bestaande raadhuizen als hulpsecretarie ingericht.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2020. De keuze 2014 t/m 2020 leidt naar de laatste aflevering van het betreffende jaar, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave