De snelste met het juiste antwoord op de foto van vorige week was Aschwin Merks. De nieuwe opgave komt dan ook van hem. Hij stuurt een door hem zelf gemaakte foto van een punt dat al twee maal geweest is maar nu eens van een andere hoek bekeken.

De vraag is:

Waar of wat is dit?

Oplossingen via deze link

Foto: Aschwin Merks

Als er zo uitdrukkelijk gesproken wordt over de 'gemeentegrens' is het dus verder buiten de oude stad dan de Singelgracht. Denk maar in de richting van 100 gaarden ofwel 386 meter. Maar ja, wanneer u het hele randgebied buiten de oude stad doorploegt, dan moest u toch nog een flink eind 'lopen' om deze Weesperzijde tegen te komen. Op nummer 74 was tot helemaal niet zo lang geleden dit smalle huis te vinden met onderin de bibliotheek van "meneer Frank".
Het dubbele woonhuis rechts inclusief 'ons' smalle huis zijn verbouwd tot moskee. Vooral het smalle huisje is na de verbouwing niet meer om aan te zien!

Foto: Stadsarchief Amsterdam
Onder: Street View

Goede oplossingen kwamen van Aschwin Merks, Anneke Huijser, Arjen Lobach, Harald Adcokaat, Kees Huyser, Ria Scharn, Marike Muller, Mike Man,

De keuzetekening betreft deze week een locatie binnen de Singelgracht.

Justus vond een tekening van een tekenaar die hem goed bekend was: zijn grootvader. Het betreft een gevelsteen die vastgelegd werd voor het nageslacht. Hij zag de steen in een erbarmelijke staat en kon niet goed lezen welke tekst onder de figuur stond. Zijn interpretatie is dan ook niet juist.

Aan u de volgende vragen:

Hoe luidt de tekst in werkelijkheid?

Waar is/was deze steen te vinden?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam
Tekening: KOG

Industrieel erfgoed
Op het KNSM-eiland zijn een aantal gebouwen blijven staan uit de tijd dat de KNSM hier domicilie hield. Loods 6 spreekt tot de verbeelding en ook een aantal oude bedrijfswoningen bij de Verbindingsdam. Maar verder op het eiland staat aan de KNSM-laan ter hoogte van het Levantplein ook de kantine voor het KNSM-personeel nog overeind.
Vandaag zijn hierin een aantal atelierwoningen ingericht.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Onder: Street View

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Marike Muller, Maarten Helle, Roy Mantel, Anthony Kolder, Aschwin Merks, Anneke Huijser, Otto Meyer, Harald Advokaat, Mike Man, Hans Olthof,

Laat ons meegenieten en stuur hem naar de redactie. Het onderwerp kan zich zowel binnen als buiten de Singelgracht bevinden. Wij verwachten wel een niet alledaags beeld dat ook niet-buurtbewoners wel eens op het netvlies kregen. Graag via deze link en alléén via deze link a.u.b. Blijf sturen!

U krijgt een heleboel aanwijzingen cadeau met deze foto.

De vragen zijn:

Welke straat/weg/kade is dit?

Voor welk gebouwtje staat dit groepje kinderen te poseren?

En voor de cracks een bonusvraag: er liggen rails in het wegdek.

Welke tramlijn reed hier in de tijd dat de foto gemaakt werd?

Laat het ons weten via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

De aanwijzing op de foto die we toch verwijderd hebben, is de naam van de voormalige gebruikers van het grote pakhuis op de foto: Wijnand Fockink. Dan was het geen kunststuk meer om te weten dat dit aan de Oudezijds Voorburgwal staat en op dit moment in gebruik is bij het Hotel Krasnapolsky. De koets reed over de Varkenssluis, brug #204.

De foto is niet meer te vinden in de Beeldbank. Daar stond bij wat er met de koets aan de hand was.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Dat er niet al te veel veranderd is aan de situatie laat deze opname zien.

Intrigerend is de jaarsteen 1752 op de quizfoto, die u vandaag vergeefs zult zoeken, tenminste op die plek. Wij hebben gezocht naar een verklaring voor die steen maar niet kunnen vinden. Als u die wel weet, horen we dat graag van u.

Foto: Street View

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Anneke Huijser, Anthony Kolder, Aschwin Merks, Otto Meyer, Ria Scharn, Marike Muller, Mike Man, Robert Raat,

Weer eens een recente foto en niet bepaald van moeders mooiste.

De vragen zijn:

Waar is dit?

Waar de mensen lopen en fietsen was ooit water.

Welk water?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Het Leidseplein was zo'n 100 jaar geleden inderdaad een rustig plein. De tijden dat dit een druk wagenplein (PP.18-28) was, lagen ver terug en het plein was zichzelf opnieuw aan het 'uitvinden'. De aard van de winkels en bedrijven rond het plein veranderde in het kielzog van de zich amuserende en flanerende passanten, wat u aan beide foto's kunt vaststellen.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Het Leidseplein vandaag. Normaal staat het hier helemaal vol met terraszitjes, maar als het daarvoor te koud wordt, bouwen ze een ijsbaan op. Alleen tijdens de lockdowns was het hier enigszins dragelijk.

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Kees Boas, Maarten Helle, Philip Schmit, Anneke Huijser, Anthony Kolder, Otto Meyer, Ron Poelgeest, Harald Advokaat, Jan Six van Hillegom, Aschwin Merks, Andre de Raaij, Ria Scharn, Marike Muller, Adrie de Koning, Harry Snijder, Robert Raat, Hans Goedharet, Mike Man,

...kringlijn 22 rond het Centraal Station. Vorige week schreven wij dat direct na de Tweede Wereldoorlog die tram weer ging rijden, maar dat is onjuist. De Raad had aangedrongen dit zo snel mogelijk weer op te pakken maar de tram kwam niet meer terug. Mogelijk materieel tekort, zo vlak na de oorlog? Op 22 juni 1950 pas kwam de 22 terug als bus, de "trambus". Waar ze die opgeduikeld hadden? En ze stonken altijd als een olieboot...

Foto: Jan Voerman - Amsterdamsetrams

...als je de Maranathakerk links van de Kamperfoelieweg wilt zien, moet je van het zuiden komen en dan loop je via de Van der Pekstraat het Mosveld over naar de Kamperfoelieweg.
En de foto is in de Beeldbank met geen mogelijkheid te vinden!

Was getekend: Ria Scharn.

Klopt allemaal, de foto is een prentbriefkaart en komt van de site GeheugenvanNoord. We vergaten de tekst aan te passen.

Eigenlijk weten we het wel zeker; dat verhaal van het kasteel van de heren Van Amstel kàn helemaal niet. Toch laat dit filmpje enkele nieuwe beelden zien die de moeite waard zijn.

Klik hier of de afbeelding links om te bekijken.

redactioneel

Woord vooraf [red.]
Na de ontmanteling van de vesting Amsterdam werden grote delen van de wal geslecht en beplant om de inwoners tot genoeglijk wandelgebied te dienen. Het meest geslaagde project was het Westerplantsoen dat een heus stadsparkje werd. Een streep door de rekening was het dictaat uit Den Haag dat dwars door de stad een brede vaarweg zonder obstakels en met alleen maar beweegbare bruggen moest komen: de Staande-Mastroute. Van de Ringvaart van de Haarlemmermeer via de Nieuwe Meer en de Kostverlorenvaart werd dat de Kattensloot en de Singelgracht naar het IJ. Daarvoor moest dat Westerplantsoen, waar de Singelgracht nog zijn oude bochtige verloop had, weer verdwijnen. Daarvoor in de plaats kregen we het Westerkanaal en na enige tijd het Westerpark waarover de volgende tekst gaat.
Lees nog eens over het Westerplantsoen in een bijdrage van een der vroegste medewerkers aan deze site: Bram Huyser. Klik de omslag om te lezen...

Westerpark

Naam park
De herkomst van de naam is natuurlijk simpel, het park lag/ligt ten westen van de stad en met name ten westen van een van de stadspoorten, de Willemspoort of Haarlemmerpoort.
Het park bestaat uit het oude Westerpark en het Cultuurpark Westergasfabriek, dat op de plek van de voormalige Westergasfabriek is aangelegd.

Ligging
Het park wordt aan de zuidkant begrenst door de Haarlemmertrekvaart die langs de Haarlemmerweg loopt en aan de noordkant door de spoorlijn Amsterdam-Haarlem.

Ontstaansgeschiedenis
Het oude park is in de Engelse landschapsstijl aangelegd. Met de aanleg werd in 1890 begonnen. Doordat het oudste stadspark, het Westerplantsoen bij de Houtmankade, plaats moest maken voor de aanleg van de spoorlijn van en naar Haarlem naar het tijdelijke hulpstation Westerdok en er ruimte vrij was gekomen door de afbraak in 1878 van het station Willemspoort (van Conrad van Outshoorn), werd het Westerpark aangelegd.

Het Cultuurpark is rondom de restanten van de gebouwen van de voormalige Westergasfabriek aangelegd. Hier is een moderne inrichting gehanteerd.

Foto: Cultuurpark Westerpark met speelvijver en op achtergrond het gebouw van de Westergasfabriek waarin van 1990 tot 2010 het Stadsdeelkantoor Westerpark gevestigd was.

Gebouwen in/aan het park
Er bestaat een zilveren troffel waarop de volgende tekst is gegraveerd: De eerste steen der gasfabriek buiten de Willemspoort gelegd door mejuffrouw W.J.R. Miltner op 27 oktober 1883.

Foto: Bedrijfsarchief N.V. Energiebedrijf Amsterdam

Hieruit blijkt dat de stadspoorten, in dit geval de Willemspoort, belangrijke 'gezichtspunten' waren voor het kijken naar de omgeving van de stad. Oorspronkelijk stond hier de Haarlemmerpoort van Hendrick de Keyser, maar nadat deze bouwvallig was geworden, werd besloten tot de bouw ernaast van een nieuwe door Cornelis Alewijn. Deze poort werd in 1840 geopend. Omdat dit samenviel met de inhuldiging van koning Willem II, kreeg de poort de naam Willemspoort. Officieel heet hij nog zo, maar in de volksmond wordt hij weer Haarlemmerpoort genoemd.

De hiervoor vermelde gasfabriek was sinds 1883 van de Imperial Continental Gas Association. Op 10-8-1898 werd deze overgenomen door de gemeente voor ruim 16 miljoen gulden. De gasfabriek heeft tot 1967 gefunctioneerd. Wat resteerde was een zwaar vervuild terrein. Over de sanering ontspon zich een felle strijd tussen de Milieudienst, het toenmalige stadsdeel Westerpark en het ministerie van VROM. Uiteindelijk werd besloten een deel van de grond af te graven en af te dekken, zodat het Westerpark kon worden uitgebreid.
De meeste gebouwen werden behouden en kregen verschillende functies, zoals stadsdeelkantoor, televisiestudio, horecagelegenheden.

Foto: Kantoor gasfabriek, later stadsdeelkantoor

Bij de oostelijke ingang van het Westerpark stond het, in 1843 geopende en in 1878 afgebroken, station Willemspoort van de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij (HIJSM).

Daar werd vervolgens de Mirakelbrug aangelegd, die aansluit aan het hekwerk langs het park. Het ijzeren hekwerk vormt één geheel met stenen pilaren die in eenzelfde stijl zijn gemetseld als de muurtjes bij de brug.

Op het adres Westerpark 1-2 staat een zittingslokaal van de Gemeentelijke Geneeskundige & Gezondheidsdienst uit 1926 van architect A.R Hulshoff.

In het park is een bijzondere spartelvijver aangelegd. Deze wordt bij mooi weer dagelijks met schoon leidingwater gevuld. Elke avond wordt de vijver leeggepompt en wordt het water gebruikt voor besproeiing van de planten.

Monumenten en kunstwerken in het park
In het park staan vele kunstwerken. Een aantal opvallende zullen we er uitlichten.

Bij de waternatuurtuin is een kunstwerk van Harold Schole genaamd Verloren Stad te zien. Het moet de tegenstelling tussen natuur en stad uitbeelden.
Met enige fantasie is er ook iets te herkennen van het torentje van museum Het Schip dat van hieruit te zien is.

Foto: amsterdam.kunstwacht.nl

Links:

Door Han Rädecker is 1956 een beeld gemaakt van een haan, die aan een vuur ontsnapt is.

Rechts:

Het beeld "Gold in your mind, gold in your feet" van Mirjam Janse (2004) toont een meisje dat met haar hoofd en met haar voeten de grond raakt en zo een verbinding maakt tussen gedachten en daden.

Een jaarlijks terugkerend kunstwerk in de vijver is het kunstwerk De Bruidsjurk van Kunstenaarscollectief Patchwork. Het is een drijvende bruidsjurk van polyester, die eerder onderdeel uitmaakte van meerdere bruidsjurken die in de Hofvijver in Den Haag dreven.
Door de parkbezoeker wordt het drijvende beeld zeer gewaardeerd, niet in de laatste plaats door bruidsparen die het stadsdeelkantoor als trouwlocatie kiezen.

Foto: amsterdam.kunstwacht.nl

'

Het bronzen beeld "Man op kruk" van Ronald Tolman (1986) laat een man zien die belangstellend vanaf een kruk kijkt naar een abstract ornament van Liesbeth Pallesen. Zij maakten samen deze opstelling in het kader van het Structuurplan beeldende kunst Westerpark/Overbrakerpolders van Aart Wevers uit 1985.

Gebeurtenissen in het park
Er vonden in het park verschillende evenementen plaats. De Amsterdam International Fashion week was een van de belangrijke, maar er waren ook op muziekgebied diverse festivals.
Een publiekstrekker was het evenement rollende keukens, waar de liefhebbers van lekkere hapjes aan hun trekken konden komen.

De afbeeldingen komen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders aangegeven.

Bronnen: Stadsarchief Amsterdam, Buitenkunst Amsterdam, boek Een eeuw gemeentelijke energievoorziening in Amsterdam (GEB), boek Amsterdam buiten de Grachten van M.G. Emeis.

Dit was de slotaflevering van onze artikelen over de Amsterdamse parken.
Jos Mol en Adrie de Koning

ARCAM timmert aan de weg. Ze vragen aandacht voor alles wat met architectuur te maken heeft. Daarbij gaan ze heel ver. Ze roepen bijvoorbeeld dat er nu niets meer afgebroken mag worden omdat het in de toekomst nog wel eens een monument zou kùnnen worden.Ruud van der Sluis:
"Ik verbaas ik me over de jubelstemming en het ach en wee geroep bij Arcam over tal van lelijke bouwwerken zoals van het Wibauthuis. Wat mij betref niet echt zonde dat het weg is, maar ja, smaken verschillen.
'Potentieel erfgoed'  is blijkbaar het vooruitzicht waarbij allerlei in steen en beton gerealiseerde natte dromen van architecten met zorg moeten worden gekoesterd."

N(D)SM – een openluchtfabriek voor schepen

Als we het dan toch over erfgoed hebben dat behouden zou moeten worden... in Noord ligt een werf die in hoog tempo in beslag genomen wordt als speelplaats voor volwassen kinderen. De Gemeente Amsterdam is zich zeer bewust van de monumentaliteit van de voormalige werf maar het is natuurlijk steeds weer het geld dat verhindert om zoiets te conserveren. Lees hier wat ze er zelf over zeggen en lees hier de ronkende teksten van een tevreden Stichting NDSM-werf die er een culturele hotspot, horecalocatie en groen woongebied van gaat maken.

Intussen huist het NDSM-museum in een bouwkeet en bij gebrek aan voldoende vrijwilligers is het alleen op afspraak te bezoeken. Ze moeten het van hun website hebben en ook dat is een vrijwilligersproject. Kijk maar eens... U heeft dan toegang tot een ongelofelijke hoeveelheid gedigitaliseerd materiaal dat een gedegen overzicht geeft van het werk van de NSM en NDSM. Aandoenlijk vonden wij dit amateurfilmpje op YouTube van de tewaterlating van de Incotrans Speed, bouwnummer 961 op 12 mei 1979. Het is het laatste (zeewaardige) schip dat van de NDSM-helling liep.
Klik de afbeelding links om te bekijken...

ntmoette ik me daar mijn oude vriend Peter Onderdelinde op een bankie in het met zon overgoten Sarphatipark. ‘Hoe kom jij hier zo verzeild, Peter?’  ‘Ik heb me ouwe moeder net bezocht in het OLVG en nu dacht ik, ik maak even een ommetje met de benenwagen door Good Old Mokum en nu ben ik even aan een bolknak toe, jij ook eentje?’ ‘Ach, waarom niet,’ dacht ik, en samen staken we de brand erin, je leeft maar één keer. ‘Gaat het goed met d’r?’ ‘Jazeker, ze mag over twee dagen weer naar huis…, ze garanderen dat die vleesboom nu waarschijnlijk weg zal blijven, ach, het is een stoer wijf, dus die tippelt zo weer met d’r boodschappentassie over de Appie Cuyp! Ik verzorg d’r nog een wekie samen met mijn zus Loes en dan zak ik weer af naar Good Old Vlaanderen.’ We namen nog een haal zodat we eventjes aan het zicht van de voorbijgangers onttrokken waren.
‘Vlaanderen?’ ‘Ja ja, dat zit zo Gijssie, ik was dat maffe Mokum een beetje zat, een beetje apart eigenlijk, want als iemand gek is op Mokum, dan ben ik het wel. Trouwens wist je dat er vroeger honderd draaiorgels door de straten en stegen van Amsterdam tierelierden en nu nog slechts vijf…? Maar die opdringerige menselijke standbeelden en die vijf lelijke uitzichtverknollende hotdagkramen op de Dam, ja… dát mag dan weer wel!’ ‘Wat is je probleem Peet?’ ‘Nou eh…, niet verder vertellen hoor, Gijssie, maar ik heb de poet gewonnen! Dé poet! Bij Linda, acht ton! Nou jij!’ ‘Huh, dat wist ik helemaal niet…, zo hééé!! Is dat écht zo? Wat een enorme mazzelpik ben jij, Peet!’ ‘Ja…, en…,dat is het mooie…, geen mens heb gekeke…, niemand van me familie en van me vriende zag het…, dusse… ik naar doelen zoeken.’ ‘Doelen?’ ‘Ja, wat voor doel zal ik nemen, Peet?, zee ik tegen me eige. En… toen wis ik ‘t! Ik geef een halve ton aan de draaiorgelstichting en voor het overige koop ik een pandje in Brugge.’ ‘Brugge?’ ‘Ja. In Brugge. Toen Leen en ik nog samen waren, zijn we daar ook es geweest. Met de trein toen, we hadden nog geen autootje, en…, wat denk je? Alle hotels vol! Maar één van de hotemetoten van die hotels, pal midden in het centrum, zei tegen mijn: We hebben nog één geinig kamertje voor U, meneer Onderdelinde, de suite van de directeur, want die zit momenteel op de Bahama’s himself! Nou doe die dan maar, zee ik. Sjonge jonge! Dát werd een toffe vakantie!!

Leen genoot enorm van al die luxe en ging vól op het orgel, voel je n‘m! Ha ha ha!‘
‘Maar weshalve ben jij Mokum zat?’ ‘Nou Gijssie, dat mot jij toch ook opgemorken hebben? Dat er al jarenlang alleen maar niet al te kapitaalkrachtige Engelsen en Italianen op ónze hoofdstedelijke wallen rondscharrelen, only for the looky looky, en dat die mafkezen die hun hele logeerweek besteden aan blowen en paddenstoelen snuiven, elke keer weer uit de ramen kukelen, dat de fietsers je van het leven willen beroven, dat de wallekanten op instorten staan en dat ze Engels tegen je lullen als je in je eigen bistrootje een tournedootje bestelt… én… het ergste komt nog: lelijkheidsbouw, dé lelijkheidsbouw zogezegd! Ik woonde in de van Baerlestraat en keek uit op het gezellige Museumplein en het fraaie Stedelijk, tot er een nooit écht afgestudeerde cultuurwappie met behulp van een schoenlepel en wat sensilube een megabadkuip in onze straat parkeerde…, man, man, man…, wat is dát nu weer voor iets mafs!? Dát zeg ik je! Ik kreeg er een enorme burnout van. Tot in mijn dromen werd ik achtervolgd door dat postmodernistische gigasanitair!’ 
‘En?’ ‘Nou, omdat ik Brugge zo leuk vond, heb ik dáár eens rondgekeken, en… warempel…, in het ’Venetië van het Noorden’ zoals ze Brugge noemen, vond ik dit schattige huissie… aan de Dweersstraat numéro twintig.’ Peter liet op zijn smartphone een smal woninkje, of liever een soort poortje met een voordeur zien. ‘Slechts vijfhonderdduizend pegels, Gijssie!’ ‘Maar Peet, dat is het kleinste huisje van Brugge! Je bent genept man!’ ‘Wacht jij maar af!’
Een week later bezocht ik Brugge op uitnodiging van Peter. Hij stond me al op te wachten bij de voordeur. ‘Midden in het centrum! Wat wil een mens nog meer!’ Ik dacht even dat ie gek geworden was, maar toen ik met hem meeliep en het achtergedeelte zag, viel mijn mond open van verbazing.
‘Tweehonderdzeventig vierkante meter jochie, lekker rustig hier in me achtertuintje, en allemaal authentieke gevels in dit heerlijke stadje vol Belgische bieren Gijssie, geen ronkende auto’s en geen dronken Britten én… géén lelijkheidsbouw!’ Ik zoende Peter heel even. Het was een spontane ingeving. ‘Zegge… eh… zijn er hier nog meer…, eh…?’ stamelde ik.

Naschrift:
Voor veel Bruggelingen nam het roemrijke middeleeuwse verleden mythische proporties aan. Verdere ontwikkeling van architectuur kwam daardoor zwaar in het gedrang. Men bleef bij voorkeur verder bouwen in negentiende-eeuwse stijl of in ‘Brugse stijl’ zoals dat genoemd werd, een stijl geïnspireerd op de bouwstijl van de veertiende tot de negentiende eeuw. Beide wereldoorlogen laten de historische binnenstad nagenoeg intact, waardoor de aantrekkingskracht van Brugge bleef groeien. En met succes, want de UNESCO promoveerde de volledige middeleeuwse binnenstad in 2000 tot werelderfgoed. Brugge telt niet minder dan 1280 oude huisgevels waaronder minstens 500 merkwaardige. Van vóór de vijftiende  eeuw bestaat er in Brugge geen enkele huisgevel, uitgezonderd het ‘Huis van Genua’, in 1399 opgetrokken in niet-specifieke ‘Brugse stijl’ (zie foto). Vóór die eeuw werden de meeste huisgevels in hout opgetrokken en bedekt met een strodak. Wegens het voortdurende brandgevaar trof de Brugse Magistratuur maatregelen om dit tegen te gaan. Zo besloot de stad in 1417 een derde tegel te betalen aan al wie een strodak verving door een tegeldak of een nieuw huis met een tegeldak liet bedekken. In 1460 waren er reeds zoveel inwoners die van deze subsidie profiteerden, dat de stad voortaan nog één vierde der tegelen betaalde. In 1467 werd het verplicht alle huizen in de voornaamste straten aldus te bedekken. Een reeks besluiten in de zeventiende eeuw deed de nog bestaande houten gevels verdwijnen. We kunnen ons alleen een idee vormen hoe die houten gevels eruit zagen door twee nog bewaard gebleven houten gevels in het ‘Genthof’ (zie foto).
NB: In Brugge is het onmogelijk om een roze woonkubus tussen de bestaande huizenrijen neer te planten,….maar,.. dat zegt alleen iets van Brugge. Het is genoegzaam bekend dat je vlak over de grens in België de idiootste bouwsels neer kan zetten.
(Zie https://www.vice.com/nl/article/gq4eaj/hannes-verzamelt-de-allerlelijkste-huizen-van-belgi-754) (Zie ook foto).

Oplossing raadplaat week 23

De steen hing in de Dijkdwarsstraat 7. Wie hem nu heeft, dat hij of zij zich melde!

Deze steen met de Heilige Catharina zat tot de afbraak in verband met de metro-aanleg in 1969/'70 in de Dijkdwarsstraat 7. De steen van 55x 50 cm, stelde de staande heilige voor met een palmtak in haar linkerhand. Op de bovenrand stond AGNUS DEO SEMPER, op de onderrand S.CATARINA.
Volgens een mededeling van een oud-medewerker van het Bureau Monumentenzorg zou de gevelsteen tijdens de sloop gestolen zijn. 
De tekening die Gijsbreght liet zien is door Herman Misset gemaakt voor het KOG, ±1910. Nevenstaand fragment van een latere foto laat de steen zien onder een dikke laag polychromering. [Red.]

Foto: VVAG

Goede oplossingen kreeg ik van: Kees Huijser, Anthony Kolder, Jos Mol, Anneke Huijser, Robert Raat,
Otto Meyer, Adrie de Koning, Mike Man en Marike Muller

Nieuwe raadplaat

voor week 25

Waar zwemmen deze eendjes?

Als u denkt het antwoord te weten, meld het ons via deze link

Vrijdag 17 juni 1921 - Installatie van nieuw gekozen raadsleden. Tot wethouders worden gekozen: Ter Haar Jr (CHU), De Miranda (SDAP), Vliegen (SDAP), Vos (Vrijheidsbond), Wibaut (SDAP) en Wierdels (RKSP).

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Maandag 20 juni 1921 - Installatie van burgemeester Willem de Vlugt (ARP). In Staatscourant no. 115 (17-06-1921) staat dat bij Koninklijk Besluit van 14 juni 1921 (no.35) Dr. W. de Vlugt benoemd is tot burgemeester van de gemeente Amsterdam. Hij zat sinds 1915 in de Raad en was vanaf 1918 wethouder van Publieke Werken. Zijn plek in de Raad wordt ingenomen door Andries Prins (ARP).
De Vlugt zou tot 1941 burgemeester blijven en waarschijnlijk nog langer als de bezetter niet gedicteerd had dat hij moest verdwijnen.
Na een carrière in de bouw werd hij zelfstandig makelaar en verdiende een vermogen. Zijn jaarinkomen over 1915 staat op ƒ37.900. Naast zijn beroep bekleedde hij diverse commissariaten en andere functies die een dermate omvangrijke lijst vormen dat deze pagina alleen niet genoeg daarvoor zou zijn.
Wethouder Wibaut zou de nieuwe burgemeester installeren. Hij sneerde dat De Vlugt's fanatieke geloofsovertuiging hem tot een minderheid van de Amsterdamse bevolking deed toebehoren en dat het wat hem betrof onjuist was zo iemand burgemeester Tellegen te laten opvolgen. De toon was gezet! Dagblad De Tijd noemt dit 'grof en smakeloos'. Met het uitspreken van de hoop dat zijn bestuur zou strekken tot heil van Amsterdam nodigde Wibaut De Vlugt uit het voorzitterschap over te nemen.

Maandag 20 juni 1921 - Samuel de Wolff (SDAP; 1878-1960) neemt drie weken na zijn beëdiging tot gemeenteraadslid ontslag. Hij is het oneens met de bestraffing van stakende gemeentewerklieden en dat zijn partij, de SDAP, desondanks bereid was tot aanvaarding van wethouderszetels.
Behalve in de SDAP was hij ook actief in de vrijdenkersvereniging De Dageraad (De Vrije Gedachte), wat hij naar eigen zeggen zag als 'marxistische plicht'.

Foto: KNAW

Woensdag 22 juni 1921 - Kantonrechter Hilterman veroordeelt Had-je-me-maar tot drie weken hechtenis en aansluitend 1 jaar Rijkswerkinrichting.

Afb: Stadsarchief Amsterdam

Donderdag 23 juni 1921 - Opening van een curieuze tentoonstelling: Amsterdam zoals het niet geworden is. Een opsomming van allerlei projecten die nooit zijn uitgevoerd. Een voorbeeld is deze steendruk van het “te bouwen nieuwe hotel op den Dam”, vervaardigd in 1864. Het is de presentatie-litho van een ontwerp voor een (niet uitgevoerd) hotel aan de noordzijde van de Dam tussen Damrak en Nieuwendijk. Rechts de Beurs van Zocher, links de Nieuwe Kerk en een gedeelte van het Paleis op de Dam, 1864. Architect was G. Somers Clarke.

Afb: Stadsarchief Amsterdam

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2020. De keuze 2014 t/m 2020 leidt naar de laatste aflevering van het betreffende jaar, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave