Anneke Huijser was de enige met het juiste antwoord op de opgave van vorige week en dus was het aan haar een nieuwe te bedenken.

Waar is dit?

Oplossingen via deze link.

Singel 230-238, een deel van het huizenblok tussen Driekoningenstraat en Raadhuistraat. Het ging Otto om het 19de-eeuwse pseudo-trapgeveltje dat in de eerste helft van de 20ste eeuw in drie fasen werd uitgebreid tot het geheel dat op de panoramafoto (©Erwin Meijers) te zien is. Over vier percelen verdeeld veranderde Van Gelder Papier de panden in een kantoorgebouw.

Links een 'artist impression' van wat Van Gelder met alle reeds opgekochte en nog te kopen panden van plan was. En ons dus bespaard bleef. Nog steeds loopt 'ons' kantoorgebouw door tot aan de Herengracht. Daar sneuvelden een aantal panden om in 1959 vervangen te worden door een heel wat minder goed passend kantoorgebouw.
toen het Van Gelder Papier zo slecht ging dat het sterk moesten afslanken en uiteindelijk failliet ging. In 1968 kwamen de panden in handen van de Nederlandse Spaarbankbond. Toen kreeg Otto Meyer professioneel met de panden te maken. Rond 2000 werd het complex doorgeschoven naar de Nederlandse Vereniging van Banken. Al die jaren bleef Otto betrokken bij beheer en onderhoud van het complex. Inmiddels is het kantoren-verzamelgebouw in handen van Cocon Vastgoed. Die verhuurt de kantoren per vierkante meter.

Alle afbeeldingen, behalve de panoramafoto: Stadsarchief Amsterdam

De goede oplossing kwam van Anneke Huijser.

Otto stuurde twee foto's voor week 17. Dit is de tweede. Weet u wat en waar dit is?

Wat en waar is dit?

Uw oplossing via deze link.

U kunt ook zelf afbeeldingen insturen als opgave voor deze rubriek. Graag via deze link.

Dit was een goed onderwerp voor de metamorfose geweest. Alleen molen De Gooyer en de omringende gebouwtjes staan er nog. We kijken vanaf de Mauritskade over de Singelgracht met daarover de Oosterbeerbrug (#354 uit 1879) naar de Zeeburgerstraat. Om nog even in de buurt van de vorige opgave te blijven, dacht Ria. Het dak van de Funenkerk steekt helemaal links boven de huizen uit.
Voor de verkeersbrug ligt ook nog een spoorbrug. Dat is een aftakking van het Oosterspoor naar het Entrepotdok. Daarmee werden o.a. kolen voor de elektriciteitscentrale aan de Hoogte Kadijk (twee weken geleden onderwerp) aangevoerd, zo vertelde Robert Raat. De spoorlijn werd overbodig door eerst de verhuizing van het entrepot in 1904 en in 1983 ook nog van de NS en Van Gend&Loos, die een deel van de outillage in gebruik hadden genomen.

De Oosterbeerbrug werd in 1950 vervangen door een vaste brug van 21 meter breed. De spoorbrug verdween nog voor WO2. In 1938 stonden alleen nog de pijlers en de treinen gebruikten verder het tracé over de Dageraadsbrug.
Dick van der Kroon meent dat het blok huizen, dat op de quizfoto nog voor de molen staat, op last van de Duitse bezetter is afgebroken. Dat wordt ondersteund door de kadestrale PW-kaarten waarop in 1945 alleen nog de onbebouwde percelen Zeeburgerstraat 1 t/m 21 aangegeven zijn die in 1938 nog bebouwd waren.
De Funenkerk (1889) werd in 1975 gesloopt.

Goede oplossingen kwamen van Kees Huyser, Dick van der Kroon, Arjen Lobach, Anna Denekamp, Han Mannaert, Maaike de Graaf, Anneke Huiser, Hans Goedhart, Cor Fijma, Adrie de Koning, Robert Raat en Ruud Fontijn.

Wat? Waar?

Oplossingen graag via deze link.

De fotograaf stond op brug #263 (Weesperpoort) tussen Rhijnspoorplein en Weesperplein. Links het markante hotel-restaurant "De Poort van Weesp". Achter de koets de schoorsteen van Broodfabriek Ceres.

Op deze prentbriefkaart is het grote pand te zien rond 1885. Toen was aan de Singelgracht-zijde al een serre aangebouwd. Dat verbouwen zou steeds doorgaan. Voordat het pand eind 80-er jaren afbrandde was er een hele winkel (52a) aan vastgebouwd.
Het bestaansrecht van deze horecagelegenheid lag in de nabijheid van station Weesperpoort aan de overkant van de Singelgracht.

Zo ziet de kruising Weesperplein-Sarphatistraat er vandaag uit, van ongeveer hetzelfde standpunt. De Poort van Weesp in vervangen door Sarphati Plaza.

Goede oplossingen kwamen van Kees Huyser, Arjen Lobach, Anneke Huijser en Maaike de Graaf.

Waar is dit?

Uw oplossing graag via deze link.

Op jonge leeftijd klopte Kees Maks (1876-1967) aan bij het atelier van de Amsterdamse schilder Georges Breitner. Maks, zoon van aannemer C.J. Maks Jzn. die het Rijksmuseum bouwde, wilde graag schilder worden. Breitner nam hem "in de leer", iets dat overigens vaak tegengesproken wordt. Het zou slechts om adviezen gaan. Dat neemt niet weg dat Maks' vader in 1898 voor beide schilders een riant atelier op het Prinseneiland bouwde die er - zoals u ziet - nog steeds staan.
Tot 1914 werkte Breitner op dit atelier op het Prinseneiland, waar grote doeken ontstonden. Breitner was toen echter al over het hoogtepunt van zijn carrière heen. Het voorste atelier was voor hem.

Goede antwoorden kwamen van Ria Scharn, Rodrigo Vivian, Anneke Huijser, Hans Goedhart, Wim Huissen en Ruud Fontijn. Alleen bij Rodrigo ontbrak de naam Breitner. Ger Theuns wist zowaar van Maks maar verzuimde de locatie te melden.

Willem Koekkoek (1839-1895) schilderde dit stadsgezicht in een onbekend jaar. Van hem is bekend dat hij het met de topografische nauwkeurigheid niet zo nauw nam. Dat blijkt uit dit schilderij. De brug over de Geldersekade is veranderd in een groot marktplein. Van de ophaalbrug over de Geldersekade is niets te bekennen, terwijl landhoofd en kaapstander wel aanwezig zijn. De ophaalbrug over de Oudezijds Kolk paste wel in het sfeertje en mocht blijven. De laatste foto waarop beide ophaalbruggen nog voorkomen is van rond 1870. In 1877 is over de Oudezijds Kolk het semaforengebouwtje gebouwd en uiterlijk toen werd de brug veranderd in een vaste. Kortom..., dit kan niet!

De Derde Uitleg was voor het stadsbestuur met 50 á 100 meter buiten de Prinsengracht voldoende ruim geweest voor wal, schans en binnen-vestgracht. Dat het meer dan een halve kilometer werd kwam door allerlei bijkomstigheden waar men niet onder uit kon. De pre-stedelijke bebouwing bijvoorbeeld, waar veel rijke Amsterdammers bezittingen hadden, moest binnengesloten worden. En de legerleiding (Maurits) stelde eisen aan de uitvoering van de vestingwerken waardoor het Kartuizerkooster ook binnengesloten moest worden.
In een uitgebreid artikel zijn al die beïnvloedende factoren beschreven. Te lang om op deze pagina te doen, daarom als een nieuwe bijdrage voor het jaarboek 2016.

Klik hier om te lezen.

Dit artikel was oorspronkelijk bestemd voor de wijkkrant Jordaan & Gouden Reaal, maar werd geweigerd omdat het te specialistisch of niet interessant genoeg was. Een eerder artikel over het hoe en waarom van de Westelijke Eilanden was door een vorige redactie wel geplaatst. Klik hier om dat artikel te lezen (pag.4).

Maand mei: kleur waar het niet thuishoort. Dit huis is in 2015 al eens langs gekomen. Dit schreven we er toen over:
Het Van Schijndelhuis, Rokin 99. Klik de afbeelding om een verslag van RatatouilleTV te bekijken. Flora van Gaalen breekt daarin een lans voor deze schepping van Mart van Schijndel, de architect die zijn uiterste best doet te provoceren. Of het Flora's bedoeling was weet ik niet, maar ze legt uit dat het spiegelende groene glas aangebracht is om te voorkomen dat u naar binnen kunt kijken. Pas in de avond als iedereen naar huis is kunt u door de verlichting binnen zien hoe het interieur er uitziet. Dat zou vertrouwen uitstralen maar doet m.i. precies het tegenovergestelde. De machinaties binnen dit kantoor kunnen het daglicht niet verdragen.

Nummer 2: Nieuwe Hoogstraat 43, hoek Sint Antoniesbreestraat.
Dit gaat Ria Scharn te ver. Pijn aan haar ogen!
Er zijn er al die het Pentagon lelijk vinden, ook al heeft dat dan een architectuurprijs gewonnen. De rest van de straat is meegelift op dit 'succesje' maar om nou meteen deze kleuren te gebruiken...?!

Wat steekt u de ogen uit als u door de binnenstad loopt/fiets/rijdt? Wij nodigen u uit ons mee te laten gruwen van wat u een doorn in 't oog is. Alles is goed; laat ons weten waarom u het object zo verschrikkelijk vindt of u schrijft er verder niets bij en wij bedenken zelf wat tekst erbij. Uw reactie a.u.b. via deze link.

Maandag 1 mei 1916 - Bij de veiling van het Midden-Damterrein wordt bij een bedrag van ƒ60.000,- de veiling opgehouden. Het college van B&W denkt dat het een voorlopig uitstel is van de bebouwing van het oostelijke Damterrein, maar het zal blijken dat het afstel is. De Dam-kwestie is op z'n hoogtepunt en ontaard in een competentiestrijd tussen Raad en B&W. De Raad heeft de Raadhuis-Paleiscommissie in het leven geroepen om de bebouwing rond de Dam en Vijgendam te begeleiden met adviezen aan het Stadsabestuur. B&W wil de adviezen niet als bindend waarderen en geeft naar believen bouwvergunningen af, tegen de uitgebrachte adviezen in. De Bijenkorf is daar een voorbeeld van.
Klik de afbeelding links (SAA) om in te zoomen en de tekst te lezen.

De Raad beoorloogt B&W in de hoop de kwaliteit en esthetiek rond de Dam te waarborgen en dat liefst in overeenstemming met de adviezen van de commissie. De commissie houdt als eerste de vraag tegen het licht of het paleis opnieuw stadhuis kan worden en wat dan te doen met de ruimte tegenover dat stadhuis. Als tweede mogelijkheid onderzoekt ze wat te doen als het paleis blijft en een nieuw stadhuis gebouwd moet worden. De ruimte van het Midden-Damterrein wordt algemeen als te krap gezien voor een stadhuis.

Onderdeel van het onderzoek is de nieuwe verkeerssituatie door de verkeersdoorbraak Damstraat-Paleisstraat. Het ontwerp van Willem Kromhout voor een groot hotel (afbeelding boven) op die plek is meer in overeenstemming met de goedgekeurde plannen voor een nieuwe rooilijn van de oostelijke bebouwing van de Dam. Dat ontstond door een prijsvraag die gewonnen werd door architect J.M.v.d.Meij, waarbij in de jury twee leden van de Raadhuis-Paleiscommissie zitting hadden, nl. de architecten Berlage en Muyskens.
Nog zeker tien jaren zou het terrein braak blijven liggen, met een schutting rondom (zie foto links -SAA).

In 1926 besluit B&W van bebouwing af te zien en een plantsoen aan te leggen op het Midden-Damterrein. Na de Tweede Wereldoorlog (1947) wordt in dit plantsoen een provisorisch oorlogsmonument opgericht, dat in 1956 vervangen zal worden door het monument dat we allemaal kennen.

Lees alles over de Dam-kwestie.

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2016. De keuze '2015' leidt naar de laatste aflevering van 2015, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Wilt u zelf ook eens grasduinen in een kwart miljoen afbeeldingen van Amsterdam? Bezoek het Stadsarchief Amsterdam online.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave