De snelste met het juiste antwoord op de foto van vorige week was Anthony Kolder. De nieuwe opgave komt dan ook van hem. De vragen zijn:

Welke straat is dit?

Oplossingen via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Deze foto komt minstens drie keer voor in de Beeldbank. Het is de Nieuwe Spiegelstraat rond 1917, het jaar dat de hoek met de Keizersgracht gesloopt werd om het grote kantoorgebouw voor de Amsterdamsche Levensverzekering Maatschappij (zie foto hieronder) te kunnen bouwen.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Anthony Kolder, Ria Scharn, Jos Mol, Arjen Lobach, Adrie de Koning, Otto Meyer, Robert Raat, Cor van Duinen, Mike Man, Ton Brosse, Hans van Efferen,

Deze keuzefoto betreft een locatie buiten de Singelgracht.

Paul Graalman legt u deze foto voor en wil het volgende van u weten:

Welke brug is dit?

Waartoe diende de installatie met de enorme spaakwielen?

Hoe heet de kade waar de meisjes staan?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Wij vermoedden al dat een foto bij daglicht meteen duidelijk zou maken welk gebouw dit is. Wij kijken naar Brandweerkazerne Dirk in de Honthorststraat in feestelijke verlichting vanwege het 50-jarig jubileum in 1924. De enkeling die zei dat het de voormalige brandweerkazerne betrof, kunnen wij geruststellen: hij staat er nog steeds en de brandweer huist er ook nog steeds in. Het is zelfs de oudste nog functionerende brandweerkazerne in Nederland.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Anneke Huijser, Olaf Horn, Anthony Kolder, Ria Scharn, Gerard Koppers, Adrie de Koning, Carol de Vries, Han Mannaert, Maaike de Graaf, Maarten Helle, Jos Mol, Otto Meyer, Robert Raat, Hans van Noort, Mike Man, Kees Rijpkema, Hans Olthof, Hans van Efferen, Ton Brosse,

Laat ons meegenieten en stuur hem naar de redactie. Vanaf 2020 moet het onderwerp zich juist buiten de Singelgracht bevinden. Wij verwachten wel een niet alledaags beeld dat ook niet-buurtbewoners wel eens op het netvlies kregen. Graag via deze link en alléén via deze link a.u.b. Blijf sturen!

Een heel bijzondere deze week. Bob de Jong stuurde de foto in, eigenlijk voor de keuze-rubriek. Dat gaat niet meer en daarom hier, niet als Wat?Waar? maar als Wie?Waar?
Aan u de vragen:

Waar is dit?

Wie is dit?

Waarom is hij in Nederland?

Laat het ons weten via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Dit is de originele foto van de opgave vorige week en meteen wordt duidelijk waarom de teksten weg moesten. Daar staat met grote letters op dat het om Theo Thijssen gaat. Op de foto zal de kleine tekst niet te lezen zijn. Die luidt: "Het natuurlijk vermogen van de mens is lief te hebben", een quote van Thijssen. In 1947 werd de GLO in de Westerstraat 213 omgedoopt in Theo Thijssenschool en ter gelegenheid daarvan had kunstenaar Fred Carasso deze plaquette gemaakt. De school is in 1986 gesloopt en verhuisde naar de Anjelierstraat, inclusief plaquette. Het beeld van Theo Thijssen op de Lindengracht (hieronder) is van Hans Bayens.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Anthony Kolder, Arjen Lobach, Ria Scharn, Adrie de Koning, Han Mannaert, Maaike de Graaf, Jos Mol, Hans Goedhart, Otto Meyer, Robert Raat, Mike Man, Hans Olthof, Hans van Efferen, Ton Brosse,

Als we het toch over poortjes hebben..., weet u waar deze poort te vinden is?

Op welk adres is deze poort te vinden?

U zult deze poort niet in het overzicht van Minne Dijkstra aantreffen. Dat wil zeggen dat deze poort van ná 1782 is.

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Wij dachten dat dit moeilijker zou worden, maar dat viel toch mee. U ziet hier een deel van het nog natte Damrak ter hoogte van de Papenbrug. De steeg is de Baafjessteeg tussen de huisnummers 73 en 74.
Nu heeft u een beetje een idee wat er tegenwoordig op deze plek staat. Ria Scharn had al een tijdje plannen om hier een aflevering in de serie 'Wat stond hier vroeger ook alweer?' van te maken. Die volgt nu hieronder, bij wijze van oplossing.

Alle afbeeldingen komen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders vermeld.

Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Anthony Kolder, Jos Mol, Arjen Lobach, Ria Scharn, Otto Meyer, Robert Raat, Mike Man, Adrie de Koning, Paul Graalman,

C&A op het Damrak

Op Damrak 79 staat het grote pand van C&A, bij ons allemaal welbekend, hoewel de nieuwe gevel nog steeds een beetje wennen is. Af en toe vraag je je dan af: ‘Wat stond hier vroeger ook alweer.’

We gaan terug naar de 19de eeuw en op de oudste foto (quizfoto) van deze locatie zien we de panden Damrak 73-78 met rechts de Baafjessteeg. De foto is gemaakt in ca. 1870. De kade van het Damrak is hier nog heel smal. Pas met de plannen voor de bouw van het Centraal Station in de jaren 1881 -1889 ontstond de behoefte aan een betere toegangsweg en in 1875 werd de kade dan ook flink uitgebreid.

In 1894 fotografeerde Jacob Olie het verbrede Damrak met het nieuwe gebouw van De Algemeene Maatschappij van Levensverzekering en Lijfrente.  Kijken we nog even naar de quizfoto: de drie panden links van de Baafjessteeg moesten hiervoor wijken. Op de foto van Jacob Olie zien we de twee linker huizen nog naast het nieuwe pand staan.
In 1893 bouwde Berlage dit prachtige pand voor de Algemeene, midden in hartje Amsterdam aan het Damrak. Het gebouw was het eerste succes voor de jonge Berlage, die toen nog niet zijn later zo beroemde Amsterdamsche-School-stijl had gevonden: Hij ontwierp voor de Algemeene een kantoorgebouw in een mengvorm tussen zakelijkheid en Jugendstil. Het kantoorgedeelte werd in het voorjaar van 1894 in gebruik genomen en in de winkelruimte op de begane grond vestigde zich in december van dat jaar Christiaan Carel Bender, handelaar in piano’s, orgels en harmoniums.
De zaken van De Algemeene liepen goed en in de eerste jaren van de nieuwe eeuw ontstond er behoefte aan uitbreiding.

Er werd eerst aan de zuidzijde aangebouwd en in 1904 ook aan de kant van de Baafjessteeg. De nieuwe delen sloten keurig aan op het bestaande gebouw, zodat er één groot pand ontstond.
Inmiddels was links het, in een sobere Art Nouveau-stijl uitgevoerde, gebouw van De Provinciale Brand- en Inbraakverzekering, Damrak 80-81 verrezen.  
Het verbrede pand van de Algemeene werd in 1905 opgeleverd.
Omdat bij de noordelijke uitbreiding de Baafjessteeg verdween, werd er een onderdoorgang naar de Nieuwendijk gerealiseerd die we nu nog steeds kennen als de Beurspassage.

C&A Brenninkmeijer
Clemens en August Brenninkmeijer kwamen oorspronkelijk uit het Duitse Westfalen en verdienden hun brood als rondreizende handelaren in textiel. In 1841 openden ze hun eerste magazijn in Sneek dat in 1861 een winkel werd in voornamelijk damesmantels en stoffen. Van hieruit breidde zich het imperium van C&A uit naar andere steden zoals Amsterdam waar ze winkels openden aan de Nieuwendijk en in de Leidsestraat. Om meer ruimte te krijgen, vestigde C&A zich ook in een deel van het pand van de Algemeene en breidde zich daar allengs uit. De Verzekeringsmaatschappij ging failliet en zodoende kon de familie Brenninkmeijer hun winkel met hoofdkantoor aan het Damrak vestigen. In 1930 laat C&A het pand verbouwen tot het vlaggenschip van hun kledingimperium. De Beurspassage wordt een mooie galerij met daarin de hoofdingang van de winkel. De galerij werd onderdeel van het vaste loopje van het Amsterdamse winkelend publiek, via de Nieuwendijk door C&A naar de Bijenkorf aan de overkant van het Damrak.

De grote brand van C&A, in de nacht van 15 op 16 februari 1963, staat veel Amsterdammers nog in het geheugen gegrift. Om 2.15 uur ontdekten drie voorbijgangers op de Nieuwendijk dat er binnen in het gebouw brand woedde en werd onmiddellijk de brandweer gewaarschuwd. Toen die arriveerde stond het pand al voor een groot deel in brand. De brandweer had te maken met een lage waterdruk, een ijskoude harde oostenwind en bevriezend bluswater. De bevelvoerder van autospuit Hendrik gaf om 2.56 uur het sein ‘Grote Brand’. "Stuur alles maar wat we hebben..," voegde hij er met een vooruitziende blik aan toe. Nog meer autospuiten en autoladders rukten uit. Ook de blusboot Jan van der Heijden ging op weg, maar de grachten waren helemaal dichtgevroren en het zou nog uren duren voordat de Jan te hulp kon komen.

Hoewel de brandweer de vuurzee vanaf zowel het Damrak als de Nieuwendijk te lijf ging, werd toch al snel duidelijk dat het pand reddeloos verloren was. Om 6 uur verscheen dan eindelijk de blusboot en begon die met zijn zware pompen een aantal waterkanonnen aan te sturen. Om 8 uur kwam het sein ‘brand meester’, maar pas ’s avonds om 18.30 was het vuur gedoofd en kon het nablussen een aanvang nemen, hetgeen nog eens 52 uur in beslag nam. De brand van C&A was de grootste in Amsterdam sinds het Paleis voor Volksvlijt in vlammen opging, de oorlogsjaren niet meegerekend. De schade bedroeg 18 miljoen gulden.

Beide foto's zijn nieuwsfoto's van het ANP © 1963

Binnen zeer korte tijd werd er een tijdelijke winkel gebouwd op een ponton boven het water van het Damrak, waarvoor wel eerst 500 palen de grond in moesten. Deze winkel heeft 5 jaar dienst gedaan, totdat het nieuwe gebouw gereed was. De vereniging Amstelodamum had de gemeente nog verzocht de fraaie voorgevel te sparen, maar die bleek te instabiel en moest ook worden gesloopt. Er verrees dus een compleet nieuw gebouw met een betonnen voorgevel, die vast niet veel mensen als ‘fraai’ zullen omschrijven. In september 1968 werd deze nieuwe winkel geopend door burgemeester Samkalden.

Sinds 2016 is het pand voorzien van een nieuwe gevel en vind je hier zowel C&A als Primark. Gelijktijdig werd ook de Beurspassage aangepakt en door de kunstenaars Arno Coenen, Iris Roskam en Hans van Bentem voorzien van fraaie beschilderingen en prachtige kroonluchters. Een bezichtiging waard!

Foto passage: © Studio Koning

Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Anthony Kolder, Jos Mol, Arjen Lobach, Ria Scharn, Otto Meyer, Robert Raat, Mike Man, Adrie de Koning, Paul Graalman,

Wij kregen een hele waslijst met nog niet gelokaliseerde foto's in de Beeldbank. Deze week een foto waar we wat meer informatie uit probeerden te halen. Dat ziet u links en het origineel hieronder. Er staat ook nog een tekst boven de bovenste ramen en die ziet u daaronder weer.
Onder het origineel staan huisnummers 113/115, 117 en 119/123.

Als u de foto hieronder klikt krijgt u hem op maximale resolutie in de Beeldbank te zien.

De tekst blijft gepimpt nog steeds moeilijk te lezen. Het ontcijferen brengt u waarschijnlijk dicht bij de oplossing.

Als u een idee heeft waar dit is/was, laat ons het weten via deze link

Paul Graalman ging tactisch op zoek naar de locatie van deze foto. Door tussen de meer dan 3000 foto's van Olie in het Stadsarchief te snuffelen naar foto's die buiten Amsterdam gemaakt werden, ontdekte hij dat er diverse foto's van Vreeland en Oudewater tussen scholen. Omdat hij wel eens in Oudewater komt, ging hij daar als eerste op zoek en het was meteen raak. Dit is de Wijdstraat in Oudewater en het beeld vandaag is nauwelijks gewijzigd, getuige onderstaande Street View.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Nog een foto van de Wijdstraat uit het archief van RHC Rijnstreek uit 1880 of iets eerder

Ook deze foto komt twee keer voor in de Beeldbank, maar deze keer allebei met de vermelding 'Locatie onbekend'. Het betreft het pandje Goudsbloemstraat 12 dat in 1912 gesloopt zou worden en vervangen door nieuwbouw met dezelfde hoogte als de buren. Het pand rechts (nr.10) staat er vandaag nog steeds en dat links (nr.14) heeft er nog heel lang gestaan maar is inmiddels vervangen door nieuwbouw. Op een foto uit 1974 komt het pand nog voor.
Hieronder het beeld van 1930.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Paul Graalman,

redactioneel

Mr. Pieter Rendorp (1703-1760)

De Rendorps kwamen in 1553 uit het Duitse Lunenburg en vestigden zich in Amsterdam. Pieter was de zoon van Joachim Rendorp, de brouwer van 'In den Haen' op de Geldersekade. In die periode was deze brouwerij de grootste en best draaiende brouwerij in de stad. Joachim kocht de ridderhofstad Marquette (Heemstede).
Pieter studeerde rechten en zocht een carrière in het stadsbestuur. Hij werd in 1725 kapitein der Burgerij, in 1731 lid van de vroedschap en in 1732 schepen. In 1736-'38 was hij gedeputeerde van de stad in de Staten-Generaal.

Pieter Rendorp was een volle neef van de gebroeders Trip en zwager van burgemeester Gerrit Corver. In 1746 werd hij voor de eerste keer tot burgemeester benoemd.
Rendorp was bij de wetsverzetting door Willem IV in 1748 één van de drie oud-burgemeesters die er 'mee door konden'. De rest werd weggezuiverd.

Benoemingen tot burgemeester: 1746, 1750, 1751, 1754-1755, 1757-1758, 1760

Zoals gewoon komen de afbeeldingen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders vermeld. De gravure links bevindt zich in het Rijksmuseum.

Een uitgebreide lijst van alle burgemeesters van Amsterdam op Wikipedia

Rendorp huwde in 1727 met Margaretha Calkoen. Ze had nog net tijd haar eerste kind te baren, de hieronder nog te noemen Joachim, voor zij in 1728 overleed. Enkele jaren later (1731?) huwde Rendorp met Agatha Maria Pancras (1700-1761). Zij was de weduwe van Jacobus Trip waarmee ze op 17-jarige leeftijd huwde. Agatha's moeder was een Hasselaer. Ook met haar had Rendorp een zoon, Pieter Nicolaes.

Rendorp was al jong zó vermogend dat hij in 1731, het jaar dat hij in de vroedschap plaatsnam, voor ƒ65.000 het huis 'De Son' op Herengracht 388 (gebouwd in 1665; foto links) kon kopen. Een huis in de beste Vingboons-traditie met halsgevel en natuurstenen bekleding. Bijzonder is dat het huis zo breed is dat de klassieke geveltop geen dwars- maar een langsdak afdekt en dus eigenlijk geen functie dan modieuze versiering heeft. Het echtpaar bleef daar tot aan de dood wonen. Rendorp overleed op 12 december 1760 en Agatha op 28 december 1761.

In 1750 werd Rendorp voor de tweede keer burgemeester en tijdens die regeringsperiode overleed Willem IV. Dat was voor Rendorp het sein om samen met burgemeester Gerard Aarnout Hasselaer aan de terugkeer van de oude burgemeester-privileges te werken. Vroedschap en oud-burgemeesters stelden zelf een gedragscode op die bekend werd als de 'Pointen van Ordre' die ze van de vorige wetsverzetting kopieerden in de hoop dat ze het prinselijke kamp konden geruststellen. De weduwe van Willem IV, Anna van Hannover (portret), probeerde wel de gewijzigde samenstelling van de vroedschap vast te houden door rijkelijk beloningen aan de prinsgezinde leden toe te kennen, maar zij kon niet voorkomen dat men in Amsterdam toch weer de touwtjes zelf in handen nam. Steeds meer leden verlieten het prinsgezinde kamp en liepen over.

Schilderij: Anna van Hannover, dochter van koning George II van Engeland en weduwe van stadhouder Willem IV

Omdat er weinig te vertellen valt over zijn burgemeesterschap besluiten wij maar met de grote hoeveelheid van baantjes die hij verwierf.
Commissaris van de stad Amsterdam, Meesterknaap van Holland en Westfriesland, Kerkmeester, Commissaris van de Hop, Hoofdman van de Brouwers, Protonotarius of Commissaris over de Notarissen, Commissaris van den Hortus Medicus, Ambachtsheer (in naam van de stad Amsterdam) van Diemen, Commissaris van het Stadslogement te Den Haag, Commissaris der Stadsarmenscholen, Baljuw en Dijkgraaf van de Diemermeer, Curator van het Atheneum Illustre en Scholarch der Latijnse Scholen, Commissaris van de Stadsjachten, Commissaris der Artillerie en Fortificatie.

Rendorp was bij machte om zijn zoon Joachim lucratieve posten te bezorgen en deze werd zelf vijf maal burgemeester. Voor hem betekende de komst van de Bataafse Republiek in 1795 het einde aan zijn lucratieve baantjes.

Gravure: Mr. Pieter Rendorp (SAA)

ma Matilde vertelde dat Opa had toegegeven een stadsbeeldje te hebben hersteld zonder te vragen. Toen Kleine Daan in Vredenburgh was, haalde Opa een krat bier uit zijn autootje en klom via de krat op zijn voertuig waarna hij snel wat boetseerklei op de afgebrokkelde delen smeerde. Opa deed dat al jaren en niemand wist wie dat deed. Toen Opa nog jong en lenig was, kon hij bijna overal bij, maar nu deed hij het alleen nog bij de lager opgestelde Amsterdamse beelden en gevelstenen. Het mocht natuurlijk niet van Oma Matilde, dus ze gaf Opa elke keer een pak op zijn donder. ‘Ze zijn naar je op zoek suf beeldenmakertje! Straks moet je een superboete betalen!!’

Enfin, nu wist ook Kleine Daan ervan.
Oma vertelde dat Opa erg van Amsterdam hield en ook veel beelden zelf had helpen beitelen en restaureren en dat Oma zelf ook gek op Amsterdam was en er wel stukjes over schreef. Ze was lid van de Stichting Heijmeijer van Heemstede die o.a. het Sint Jansbeeld had geplaatst.
‘Opa is er vandaag niet. Zijn broer Niels ligt in Leeuwarden op de intensive care met zware hartproblemen dus je zal het zelf moeten doen.’
Kleine Daan had wel een raadplaat (zie onder) gemaakt en gaf die aan Oma.

Hij belde bij Oma naar Jelle en die bleek over een uur naar een tentoonstelling te gaan. Met zijn moeder Sonja. Een tentoonstelling in de Oude Kerk. Als hij wilde, mocht hij mee. Kon ie lekker plaatjes schieten. Oma zou de moeder van Kleine Daan wel bellen.
Sonja kocht drie kaartjes en ze gingen nieuwsgierig de Oude Kerk binnen. De tentoonstelling van de videokunstenaar Tony Oursler was heel anders dan Jelle en Daan dachten. Sonja hield wel van moderne kunst, maar de jongens vonden de holografische poppetjes en de brommende stemmen eerst wel leuk, maar na drie minuten waren ze het zat en gingen ze lopen klieren. Zelfs moeder Sonja begon te gapen en ze besloten wat eerder te vertrekken en de belofte van een lekker ijsje riep de heren tot de orde.
Bij de uitgang was er nog een relletje. Een drietal mensen schold naar de mensen achter de balie en leken erg woest te zijn. ‘Honderden jaren staat ons mooiste Amsterdamse gebouw hier al te schitteren, en jullie met je stupide kunst geven dit plechtige kerkgebouw de nekslag…, cultuurbarbaren!’ 
Daan verlangde naar de tochten met Opa. Woensdag zou hij er wel weer zijn. Dan konden ze bijpraten over beelden en illegale reparaties en over pruimbare kunst en over… eh… niks dus.

Weet u waar dit kunstwerk staat? Laat het ons weten via deze link

Oplossing vorige aflevering: Sint Jansstraat/ hoek Oudezijds Voorburgwal

ó, zó, zó is de Jordaan,
Kom er maar naartoe en kijk de mensen aan.
Zó, zó, zó als je ze ziet,
Ga je zingen, ga je dansen, of je wil of niet.
Bij de Jordanezen, ja, daar moet je wezen,
Wil je vrolijk door het leven gaan.
Zó, zó, zó is de Jordaan,
En die zal nooit verloren gaan.

De echte Jordanezen zijn trots op hun Jordaan,
Waar zij als dikke vrienden elkander goed verstaan.
Die mensen worden dikwijls als grof en plat beschouwd,
Je moet ze eens 'van binnen' zien, daar zit een hart van goud!

Zó, zó, zó is de Jordaan,
Kom er maar naartoe en kijk de mensen aan.
Zó, zó, zó als je ze ziet,
Ga je zingen, ga je dansen, of je wil of niet.
Bij de Jordanezen, ja, daar moet je wezen,
Wil je vrolijk door het leven gaan.  
Zó, zó, zó is de Jordaan,
En die zal nooit verloren gaan.

En zijn er buurtgenoten soms vijftig jaar getrouwd,
Dan wordt er door de buren een erepoort gebouwd.
En gaat het orgel draaien, blijft niemand aan de kant,
Het bruidspaar in het midden, danst een ieder hand in hand!

Zó, zó, zó is de Jordaan,
Kom er maar naartoe en kijk de mensen aan .
Zó, zó, zó als je ze ziet,
Ga je zingen, ga je dansen, of je wil of niet.
Bij de Jordanezen, ja, daar moet je wezen,
Wil je vrolijk door het leven gaan.
Zó, zó, zó is de Jordaan,
En die zal nooit verloren gaan.

Johnny Jordaan - 1956
Tekst: Henvo
Muziek: Louis Noiret
Luisteren...

Van oorsprong een inventarisatie door Minne Dijkstra en nu in afleveringen hier; waar nodig geactualiseerd.

< 1624 - Brakke Grond

Oudezijds Voorburgwal 296

Historie
Dit rondboogpoortje vermeldt onder een gebogen en gebroken fronton met een bol in het midden tussen de leeuwenmaskers in het fries in moderne letters: De Brakke Grond, Daaronder links en rechts van een groter leeuwenmasker als sluitsteen, het jaartal 1624.  In de ombouw bevinden zich engelenkopjes, een geliefd toegepast motief rond 1600. Het bovendeel van de pilasters is gecanneleerd met gootvormige groeven, de onderkant heeft panelen, onderbroken door een band die over het profiel heen loopt, een interessante opbouw van een fraai renaissancepoortje. De vermelding van het jaartal 1624 hoeft niet te betekenen dat het poortje werkelijk uit 1624 dateert, het zou ouder kunnen zijn en uit de werkplaats van Hendrick de Keyser kunnen komen.
Een bijzonderheid is dat de poort niet is gemaakt van natuursteen maar van een toenmalig uitgevonden kunstmortel waar octrooi op was aangevraagd.
Het poortje is een achteruitgang van het De Brakke Grond-complex dat zijn ingang heeft aan de Nes. Beide namen, van gebouw en straat, duiden op de Middeleeuwse toestand, toen hier het zoete water van de Amstel en het zoute van de Zuiderzee de grond brak maakten. Een nes is een aanslibbing. Op deze plaats heeft het Sint Margaretha-klooster gestaan.

Toestand
Matig

Eigenaar
Waarschijnlijk de Vlaamse overheid

Huidige toestand
Ongewijzigd maar de foto rechts (1963) bewijst dat het nog erger is geweest. De huidige toestand ontstond nadat afgebroken of verdwenen elementen enigszins waren aangevuld. Bovendien is de deur toen vervangen. Vergelijkt u beide foto´s maar eens. Hier onder een tekening van de Brakke Grond in 1625. Foto en tek: Stadsarchief Amsterdam

± 1625  - VOC-werf

Prins Hendrikkade 175

Historie
Een eenvoudig poortje waarin slechts enkele oorspronkelijke elementen bewaard zijn gebleven. In het fronton de letters AVOC, staande voor de Amsterdamse kamer van de VOC. Het vormde de toegang tot de daarachter liggende werf van de VOC. Deze werf werd in 1658 verplaatst naar Oostenburg.
Deze zogenaamde Oude Werf van de VOC bestaat uit twee gerestaureerde pakhuizen op het eiland Rapenburg, dat in 1593 was aangelegd door vergraving van buitendijks land ten behoeve van werven en rederijen. De eerste pakhuizen hier behoorden toe aan de Amsterdamse Compagnie die in 1602 opging in de VOC. Deze heeft de nieuwe pakhuizen, ook wel wijnpakhuizen genoemd, al spoedig daarna gebouwd  terwijl omstreeks 1608 ook een werf werd ingericht met later als ingang het poortje naast de huidige panden. De pakhuizen bleven echter in gebruik tot aan de opheffing van de VOC in 1795.

Toestand
Goed

Eigenaar
Niet vastgesteld

Huidige toestand
Onveranderd goed

Maandag 16 februari 1920 - Na een ruzie met haar vrijer op de Oudezijds Voorburgwal werd de 21-jarige Heintje Mof met een aantal revolverschoten zo ernstig gewond dat zij een uur later overleed. De vrijer, de 23-jarige J. Haating uit de Sloterdijkstraat trachtte zichzelf ook van het leven te beroven en werd zwaar gewond naar het Binnengasthuis overgebracht waar hij de volgende dag overleed. Het liefdesdrama speelde zich af voor de deur van café Van Campen op de hoek van de Korte Niezel. Nieuwsgierige bezoekers kwamen naar buiten toen de dader na de poging tot zelfmoord voorover op straat viel. Op de schoten kwamen ook surveillerende politieagenten af die de revolver veilig stelden voor ze de vrouw naar het bureau brachten. Daar werden de ouders ingelicht die echter te laat op het bureau arriveerden.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2020. De keuze 2014 t/m 2019 leidt naar de laatste aflevering van het betreffende jaar, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave