De dolle Vaandrig uit Mokum
Van de zeventiende-eeuwse dichters die de liefde bezongen, is Bredero de bekendste. Dat wil niet zeggen dat alles wat over hem verteld wordt waar is. Integendeel. Uit Bredero's gedichten rijst op het eerste gezicht het beeld op van een vrolijke Frans en een ongelukkige minnaar die nachtenlang door Amsterdam zwalkte. Hij schreef ook religieuze gedichten en daaruit werd geconcludeerd dat hij tegen het einde van zijn korte leven, onder invloed van ziekte, tot inkeer gekoméen en diepgelovig geworden was. Maar dit radicale beeld van Bredero’s leven is een verzinsel uit latere tijd.
De poepende kater hangt in de 1.Pieter Baststraat 19
2.Tobias Snoep is de maker
3.Cornelis is de kater
4.De gouden uitwerpselen zijn het symbool van de kostbare verbouwingen van Pieter Baststraat 19.
Zie ook: kattenbakcentrale
Goede oplossingen kreeg ik van Kees Huyser, Anneke Huijser, Anthony Kolder, Mike Man, Adrie de Koning, Otto Meyer, Hans van Efferen, Robert Raat, Arjen Lobach, Peter Waagen en Luc Sunter.
Goede oplossingen kwamen van Anthony Kolder, Jos Mol, Anneke Huijser, Adrie de Koning, Kees Huyser, Arjen Lobach, Mike Man, Kees Leseman, Hans van Efferen, Peter Waagen, Hans Smit, Marike Muller,
Hulp gevraagd, de oplossing
In de driehoek Zeeburgerdijk – station Muiderpoort – Pontanusstraat lagen sporen die vanaf CS en Muiderpoort liepen naar het emplacement Entrepotdok. Bij de aanleg van de verhoogde baan verdwenen die sporen, zodat er een groot braak land overbleef waarop de jeugd naar hartelust kon spelen. De gemeente ontdekte het terrein en bouwde hier een bodecentrum dat in 1957 werd geopend. Het doel was om de groeiende vloot bestelauto’s uit de dichtslibbende binnenstad te weren. Al snel was dit te klein en in 1970 verhuisde het naar het westelijk havengebied. Weer lag het land braak, maar nu werd het ingericht als enorme speelplaats (onderste foto). Begin 70er jaren veranderde het gebied nogmaals. Het werd bebouwd met appartementen, met als adres Roomtuintjes (vernoemd naar een oude herberg die ooit in deze buurt stond).
Hulp gevraagd, de nieuwe
Wederom een foto van Marike Muller en haar broer Peter. Op zondag fietste vader met zijn kinderen door de stad. Marike en Peter poseren hier op het spoor. Overal in de havens lagen ooit sporen. Alle vracht uit schepen werd overgeladen op goederenwagens en andersom. Vervolgens werden de wagens verzameld en naar grote rangeerterreinen gereden, zoals de Rietlanden, waar ze tot treinen werden geformeerd. Langzamerhand werd het vervoer overgenomen door goedkoper en flexibeler vervoer: vrachtauto’s. De goederenwagens verdwenen, maar de sporen bleven meestal nog jarenlang liggen. De oude havens verdwenen en daarmee ook elk spoor van rails. Al herinneren enkele straatnamen in de Rietlanden ons nog aan de glorietijd van de spoorwegen.
Op 1 oktober 1925 opent de Mr. Harm Smeengeschool zijn deuren op het adres Droogbak 1C. De school is bedoeld voor lager onderwijs aan schipperskinderen en in opzet ook vakschool voor varensgezellen. Het gebouw is ontworpen in verstrakte Amsterdamse School door PW-architect Pieter Lukas Marnette, die bijvoorbeeld ook het bureau van de bereden politie op de Overtoom heeft ontworpen.
De 29 jarige Duitser Hermann Hess verongelukte op zaterdag 3 oktober 1925 op Schiphol. Hij was sinds 1920 als “in- en doorvlieger” werkzaam bij de Fokker Vliegtuigfabrieken in Amsterdam. Tijdens een demonstratievlucht met een nieuw type militaire ééndekker (Fokker DXIV; foto) boorde zijn machine zich voor de ogen van een groep buitenlandse officieren in de grond. Het toestel was al of niet opzettelijk in een vrille geraakt, waar Hess geen kans zag uit te ontsnappen.
Er stond links op de foto net voldoende Trippenhuis om de locatie te verklappen: Kloveniersburgwal. Dat is huisnummer 29 en dus is het gevraagde huis met het beeldhouwwerk nr.31. Bij nader zoeken blijkt dat, net als het Trippenhuis zelf en nr.27, eigendom te zijn van het Rijks Vastgoedbedrijf en gebruikt te worden door de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). Die gebruikt nr.31 als kantoorgebouw en nr.27 als ingang van het complex. Ria Scharn vond uit dat de drie gebouwen onder één kadastraal nummer vallen.
Eerste melding: 09:12 uur
Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Anthony Kolder, Ria Scharn, Mike Man, Otto Meyer, Anneke Huijser, Jos Mol, Hans van Efferen, Marike Muller, Peter Waagen,
Over de mooiste hoek van de grachtengordel valt natuurlijk te twisten, maar wij vinden deze hoek Herengracht-Amstel erg fraai, vooral met een zicht over de brede Amstel. Zoals we vorige week al berichtten is er veel gesloopt en veranderd aan deze hoek en er is maar een enkel huis ongeschonden overgebleven alhoewel dat resultaat van een restauratie lijkt te zijn. Hoe Adriaen Dortsman het bedoeld heeft zien we op de tekening uit het Grachtenboek van Caspar Philips.
Wat de successieve eigenaren aan 'verbeteringen' aanbrachten toont de foto van de resterende huizen Amstel 210-212.
Drie huizen op de hoek zijn helemaal gesloopt en vervangen door een postkantoor van de hand van Gerrit van Arkel. Vlak daarvoor werd nog een foto van deze hoek gemaakt.
De beste en compleetste info vonden wij op de site van de Amsterdamse Cultuur-Historische Vereniging (ACHV) verdeeld over twee pagina's.
Eerste melding: 09:15 uur
Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Adrie de Koning, Hans van Efferen, Marike Muller,
We hadden voldoende van het Korenmetershuisje afgeknipt om dit geen weggevertje te maken. Gelukkig is het hoge pand uniek genoeg dat velen het vonden. Het staat op de Nieuwezijds Kolk met het huisnummer 11. Het huis kennen we onder de naam De Twee Witte Vossen, vernoemd naar de Vossengang tussen Dirk van Hasseltssteeg en Kolk, die een uitgang onder in de stoep van nr.11 heeft.
Het huis rechts is vervangen door fantasieloze nieuwbouw, maar verder in de Kolksteeg staan nog voldoende oude huizen om dit een sfeervol buurtje te maken.
We stelden dat dit huis ongeschonden uit de kaalslag door de ABN-AMRO was gekomen, maar dan vergaten wij de sloop van het achterhuis en de unieke traptoren. Lees meer daarover...
Goede oplossingen kwamen van Anneke Huijser, Arjen Lobach, Kees Huyser, Anthony Kolder, Mike Man, Ria Scharn, Jos Mol, Kees Leseman, Adrie de Koning, Marike Muller, Hans van Efferen, Peter Waagen,
Stef fotografeert Amsterdam
De brug was voor Stef van ondergeschikt belang. Het zijn andere zaken, zoals de dubbele krul die zijn aandacht trekken. De vraag vandaag gaat dan toch over de brug.
© Stef Coronel; bezoek zijn blog
"Grappige foto. Meer omdat er zoveel veranderde en omdat er tegelijk zoveel hetzelfde is gebleven. Middenin een brug, een basculebrug die niet meer nodig was en dus verdween. Rechts een kerkgebouw dat onder geen beding terug mocht naar de oorspronkelijke eigenaren en daarom maar snel afgebroken werd. Vooraan een gewapende soldaat op wacht met achter zich een wachthuisje. Niets meer te verdedigen resterend, dus opgeheven.
Het water aan onze voeten is er nog, net als de meeste huizen aan de overkant."
Maar dat is een cadeautje! Dat weet toch een kleuter?! Het kan zomaar zo zijn dat u bij vraag 2 meerdere zaken kunt bedenken. Noem ze dan allemaal op.
Het Rokin was een belangrijke noord-zuid-verbinding geworden. Tussen 1933 en 1936 werd het Rokin (tussen het Spui en de Dam) in twee etappes gedempt. Deze film toont de situatie voor de demping en gedurende de eerste fase. We zien ook nog de oudere man een klein kabelpontje bedienen.
Voor zover kan worden nagegaan is het creëren van parkeerplaatsen destijds de enige reden geweest waarom het gemeentebestuur besloot de gracht te dempen. Dat het gedempte deel dan ook goed voor dit doel werd gebruikt is duidelijk in deze film te zien.