Dagboek van een Amsterdams koopman
Frascati begon ooit als eenvoudig koffiehuis, opgericht door Italianen. Met de ontwikkeling van de Nes tot hét uitgaanscentrum van Amsterdam werd dat koffiehuis uitgebreid tot enorme feestzaal voor wel 1500 personen. Maar ook dat had een eind, doordat het uitgaansleven zich weer verplaatste. In 1879 werd Frascati verkocht aan de Makelaars Sociëteit Amsterdam die er een veilinglokaal van maakte, voor vastgoed en... tabak. De makelaars verhandelden er tijdens grote veilingen sigarentabak uit Nederlands-Indië. Op donderdag was er een kijkdag in de grote zaal. Op lange tafels op schragen lagen dan de monsters uitgestald van alle partijen die in die week werden verhandeld. En natuurlijk was Carl Tersteeg vaste klant...
De hel van Frascati
In het dagboek van Carl Tersteeg wordt even aangestipt dat de tabaksveilingen in Frascati altijd rumoerig verliepen. Dat was een vreemd iets dat op andere tabaksveilingen zoals die van Rotterdam niet voorkwam. Dat zat 'm in het systeem in Amsterdam. De keuringen waren voor iedere handelaar te bezoeken, maar bieden mochten alleen enkele grote handelaren (eersterangs) die grote partijen kochten en in delen doorverkochten aan kleinere handelaren (tweederangs). Zodra een partij toegewezen werd - en dat was eens in het kwartier - stortten zich de knechten van de tweederangs op het kantoortje van de betreffende eersterangs om een bestelling te plaatsen. Dat dit steeds op chaos uitliep was door het "feestje" van de knechten, om eens lekker te keten en wat kleur aan de dag aan te brengen.
U kunt de afbeelding weer klikken voor de maximale resolutie in de BeeldbankHulp gevraagd, de oplossing
In de jaren 80 slibde de stad langzaam dicht door het snel groeiende autoverkeer. Op de radiaalwegen en doorgaande wegen langs de Singelgracht stond bijna voortdurend een file. Men parkeerde overal waar ’t maar kon. Elk stuk straat inclusief pleinen stonden vol blik. Wethouder Van der Vlis wilde geen ruimte geven voor auto’s, maar ze juist terugdringen. Hij bedacht vele maatregelen; één daarvan was het plaatsen van heel veel Amsterdammertjes om het wildparkeren tegen te gaan.
Ze stonden ook op de Kloveniersburgwal, zoals deze foto van PW, afd. Bestrating, laat zien.
Hulp kwam van Arjen Lobach, Adrie de Koning, Robert Raat, Anneke Huijser, Otto Meyer, Hans van Efferen, Mike Man, Peter Waagen, Jos Mol.
U kunt de afbeelding weer klikken voor de maximale resolutie in de BeeldbankHulp gevraagd, de nieuwe
De firma Berg & Co bracht rond 1912 een serie prentbriefkaarten uit met het motto Momentopname uit het Amsterdamsche straatleven. Leerzaam, want je ziet wat Berg destijds blijkbaar als typische straattaferelen beschouwde. Viskarren, schoenenpoetsers, straatverkopers op het Waterlooplein, maar ook “reines des trottoirs” (prostituees), een rijke familie die zich verpoosd in het Vondelpark en zelfs een agent die een rijtuigrijder bekeurd (“Op de bon”). En deze dansende kinderen – een “bal-champêtre” - bij een fraai bewerkte draaiorgel in een onbekende straat.
Op maandag 29 september 1924 wordt van de bemanning van de Fokker F-VII H-NACC met een receptie in hotel De l'Europe afscheid genomen voordat zij op 1 oktober voor het eerst naar Ned.Indië zullen vliegen. Het wordt een gedenkwaardige reis waarbij het thuisfront meeleeft en een nieuwe motor sponsort als de oude het onderweg begeeft. Lees het uitgebreide verslag.
Op woensdag 1 oktober opent in het Stedelijk Museum een fototentoonstelling met werk uit het Gemeentelijk Archief Amsterdam (nu: SAA). Het thema is de IJ-kant en het IJ en zijn omgeving. De tentoonstelling is 14 dagen open.
1. Snelste...
Het gebouw op de foto had eerder gefigureerd in deze quiz. Het was ten tijde van fotograferen het net verbouwde tentoonstellingsgebouw van het NINT. Daarvoor was het Museum van den Arbeid geweest als aanzet tot een nationaal museum van de techniek, in de hoop jongelui te interesseren voor technische beroepen. Dat vond allemaal plaats in de voormalige Armenschool nr.29 aan de Marnixstraat, die op enig moment werd uitgebreid met een Tussenschool. Daarvoor werd een verdieping opgebouwd. De naam Jacob van Maerlandtschool duikt ergens op.
Op de onderste foto het begin van de Armenschool in het laatste kwart van de 19e eeuw.
Goede oplossingen kwamen van Kees Huyser, Ria Scharn, Anneke Huijser, Adrie de Koning, Arjen Lobach, Otto Meyer, Ton Brosse, Anthony Kolder, Mike Man, Han Mannaert, Marike Muller, Wim Huissen, Hans van Efferen, Robert Raat, Peter Waagen, Jos Mol,
U kunt de afbeelding weer klikken voor de maximale resolutie in de Beeldbank2. Ra-ra
Wij konden ons in bochten wringen om niet te verklappen dat het om de Tolhuispont ging, dat weerhield nauwelijks iemand om met deze foto op de proppen te komen. In mei 1912 werd de overtocht gratis en dat is het tot op de dag van vandaag gebleven.
Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Kees Huyser, Ria Scharn, Anneke Huijser, Adrie de Koning, Otto Meyer, Mike Man, Marike Muller, Hans van Efferen, Robert Raat, Han Mannaert, Jos Mol,
3. Zoektocht
En toen bleek dat menig journalist geen verstand van geraffineerde modekleuren had. Bovendien werd er een mantel uitgedaan en kwam een anderskleurige japon tevoorschijn, zodat de beschrijvingen niet eensluidend waren. Op de foto het moment op 22 juli 1890 dat Emma, Wilhelmina en hun entourage tegen 16:00 uur na een boottrip langs de Handelskade (middelste foto Jacob Olie) teruggebracht worden naar het kersverse Centraal Station om naar huis te keren. De donkerblauwe fluwelen mantel (foto steiger) werd die dag (hartje zomer) soms uitgedaan en daaronder verscheen een gestreepte zeegroene (vert d'eau) satijnen robe (onderste foto). Wat Wilhelmina betreft die half schuil gaat achter haar moeder, het hele land was al gewend aan haar tic om steeds wit te dragen en menig journalist zag het crèmekleurig 'kleedje' (ecru?) dan ook aan voor wit. Wij vestigden de aandacht op de grijstint van haar robe manteau op de foto, dat dit nooit wit kon zijn. Dat was de veer op haar hoed wel.
Omdat er wel degelijk krantenberichten geraadpleegd waren met gebrekkige informatie konden wij het overnemen daarvan onmogelijk fout rekenen. Zo viel weer een experiment in het water dat verder moest gaan dan het simpel herkennen van een foto.
Ter geruststelling: damesmode wordt geen nieuwe rubriek en we zijn ook geen dependance van Blauw Bloed geworden.
Goede oplossingen kwamen van Adrie de Koning, Kees Huyser, Anneke Huijser, Ria Scharn, Otto Meyer, Mike Man, Marike Muller, Kees Leseman, Peter Waagen, Hans van Efferen, Jos Mol, Robert Raat,
1. Snelste...
De snelste met het goede antwoord op de foto van vorige week was wederom Kees Huyser. De nieuwe opgave komt dan ook van hem. Hij komt met een foto die nauwelijks aanknopingspunten geeft. Wat er aan gevels zichtbaar is, werd gesloopt en dat wat in aanbouw is, valt niet te herkennen. De vragen zijn:
- Welke straat is dit?
- Wat is de kijkrichting, m.a.w. over welk water ligt de brug waarvan we rechts net de aanzet zien?
2. Ra-ra...
"Niet te geloven, midden in de stad een berg aardappelen, daar gestort door een chauffeur. Was dat een boze teler of wat had dit te betekenen? De Amsterdamse bevolking had geen moeite met de actie. Je hoeft ze niet te vertellen dat deze berg die op de openbare weg lag voor hen bedoeld was. Pak je tas en vullen maar! Binnen een paar uren was de straat weer schoon. Geen idee wat de aanleiding was; misschien komt u er al zoekende achter?"
3. Zoektocht...
Een wat onbeholpen kiekje van een aantal grachtenhuizen. Een eveneens onbeholpen pijl wijst op een huis waar een tante van iemand in een raam op de verdieping poseert. Dat huis staat er vandaag nog steeds, net zoals veel oude huizen aan deze gracht. U kunt de foto vast wel vinden maar het genoemde huisnummer klopt niet. Dit vast vooraf.
- Wat is het werkelijke adres van het huis onder de pijl?