De snelste met het juiste antwoord op de foto van vorige week was Ria Scharn. De nieuwe opgave komt dan ook van haar. De vraag is:

Waar is dit?

Oplossingen via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Met een flauwe woordspeling..., deze vraag was een eitje voor diegenen die hun stad van binnen en van buiten kennen, of liever de Buitenkant en de Binnenkant. Want dat was deze straat: de Binnenkant, gezien naar het centrum.
Deze kade hoort bij het Waalseiland en toen moesten we denken aan het verhaal over de kapot geslagen zuidoever van het oer-IJ en het ondiepe buitendijkse land dat stukje bij beetje toch weer teruggewonnen werd. De Oude Waal werd voor de groter wordende schepen onbereikbaar en daarom besloot de stad in 1634 daar een deel van droog te maken voor woningen voor iedereen die met scheepvaart te maken had. Admiraal De Ruijter bijv. had een woning aan de Buitenkant.
Lees meer over het Waalseiland in de PDF. Klik hier om te lezen.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Ria Scharn, Kees Huyser, Adrie de Koning, Arjen Lobach, Robert Raat, Jos Mol, Harry Snijder, Mike Man, Hans van Efferen,

De keuzefoto's betreffen locaties buiten de Singelgracht.

Ton Brosse schoot wat foto's van torens en aan u de vraag waar die zich bevinden. Wij vermelden weer per toren en wie ze alle twee heeft geraden, krijgt een extra vermelding.

Waar bevinden zich deze torens?

Oplossingen graag via deze link

Foto's: © Ton Brosse

Door uitdrukkelijk naar het torentje te vragen verlegden wij de aandacht van de groezelige huisjes langs de Pekelharinggang naar een nieuwer gebouw waar u eventueel mee uit de voeten kon. Grofweg stond fotograaf Jacob Olie in wat in de nabije toekomst de Bilderdijkstraat (tussen Tetterode en V&D) zou worden en keek naar het noorden. Daar werd door Pierre Cuypers in 1883-'85 een nieuwe en grotere RK kerk De Liefde gebouwd, die vast op de toekomstige rooilijn van de nog aan te leggen Bilderdijkstraat kwam te staan. Bij de kerk hoorde o.a. een meisjesschool en daar stond de ui-vormige koepel op (vertelde Ton Brosse).Tot het zover was bleek de kerk nog moeilijk bereikbaar via oude paden die iets verbreed moesten worden. Het Schuttingpad, achter het dwarse huisje op de foto, liep langs de Lange Bleekerssloot (zuidzijde) die na demping tot De Clerqstraat omgevormd zou worden. De Pekelharinggang liep daar dwars op, zoals gezegd grofweg waar nu de Bilderdijkstraat is.

Dit gebied met zijn woningen, werkplaatsen, fabriekjes, kerk en kerkhof komt uitvoerig ter sprake in de PDF over de Stads- en Godshuispolder.

Klik hier om nog eens te lezen.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Anneke Huijser, Jos Mol, Harry Snijder, Adrie de Koning, Bert Brouwenstijn, Ria Scharn, Mike Man, Robert Raat, Hans van Efferen, Adrie de Koning, Ton Brosse,

Laat ons meegenieten en stuur hem naar de redactie. Vanaf 2020 moet het onderwerp zich juist buiten de Singelgracht bevinden. Wij verwachten wel een niet alledaags beeld dat ook niet-buurtbewoners wel eens op het netvlies kregen. Graag via deze link en alléén via deze link a.u.b. Blijf sturen!

Het ziet er ontspannen uit. met mevrouw zo tegen de muur geleund, maar toch is dit een plechtig moment.
De vragen bij deze foto zijn:

Wat is de familienaam van dame en kind?

Het lijkt te gaan om de klok die in de takels hangt. Die heeft een bijnaam.

Hoe heet deze luidklok?

Laat het ons weten via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Wat een feest, deze foto. De kunst was de situatie goed te interpreteren. De man heeft een dienstpet op dus staat er niet voor z'n lol. Het is ook een standplaats want hij heeft een wachthuisje achter zich staan. Ook mocht u de stellage met het V-bord niet over het hoofd zien: het is een draaibaar bord dat een signaal voorstelt. Wetende hoe de AOM het verkeer van zijn paardentrams regelde op trajecten waar slechts enkel spoor gelegd kon worden, moest u op een verkeersregelaar van de AOM komen. Achter de man een grote gracht, dus dit is één der trajecten dwars op de grachtengordel. Die waren te vinden in de Weesper-, Utrechtse-, Vijzel- en Leidsestraat. De naam van de gracht diende uit het feit te komen dat één huizenblok verderop de gracht knikt: de Herengracht. De dwarsstraat is dan de Leidsestraat en de brug is de Koningssluis (#29). De drie laatste radiaalstraten hebben nog steeds enkel spoor met passeermogelijkheden op de bruggen en dat is precies wat de man stond te regelen, dat er niet twee trams in de Leidsestraat tegenover elkaar kwamen te staan. Er waren meer situaties met dergelijke verkeersregelaars, bijv. in de Vijzelstraat voor trams die de lus over het Rembrandtplein maakten.
Op onderstaande foto is het wachthuisje nog eens te zien in zijn omgeving en zal het u duidelijk worden.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Adrie de Koning, Olaf Horn, Anneke Huijser, Arjen Lobach, Anje Belmon, Otto Meyer, Mike Man, Paul Graalman, Jos Mol, Harry Snijder, Ria Scharn, Robert Raat, Hans van Efferen, Ton Brosse,

We doen weer eens een luchtopname, altijd goed voor enige verwarring. Alhoewel..., dit moet toch eenvoudig zijn. De vraag is:

Hoe heet het water dat van onder naar boven loopt?

Oplossingen graag via deze link

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Dat dit de Prinsengracht t.h.v. de Jordaan moest zijn, maakte de hoek die de zijstraat maakt t.o.v. de gracht wel duidelijk. Dan nog even zoeken naar een brug die niet recht voor een straat uitkomt maar een aantal huizen ernaast. Daar telt de Prinsengracht er meer van maar na enig zoeken en vergelijken zou u toch op de Prinsensluis uit moeten komen. Dan is de zijstraat de Anjeliersstraat.

Foto: Stadsarchief Amsterdam

Goede oplossingen kwamen van Arjen Lobach, Ria Scharn, Adrie de Koning, Anje Belmon, Otto Meyer, Jos Mol, Harry Snijder, Robert Raat, Mike Man, Hans Olthof, Hans van Efferen, Ton Brosse,

"Karossen en paarden uit de stalhouderij van Herman van Delden" luidt de omschrijving van deze foto in de Beeldbank. Meer niet... maar men wil toch graag weten waar deze karossen op dat moment reden.
Deze stalhouderij begon in de Govert Flinckstraat maar kreeg een dependance in de Huidenkoperstraat. Onder leiding van de zoon van Van Delden verhuisde het bedrijf naar het Haarlemmerplein. Genoeg locaties om vanuit te zoeken, lijkt ons.
Klik de foto voor de afbeelding in de Beeldbank.

Weet u welke straat dit is?

Laat het ons weten via deze link

Allereerst, er was toch weer een duplicaat in de Beeldbank, met de locatie 'Laurierstraat' als omschrijving. Paul Graalman viel op dat de pandjes vlak bij een zijstraat moesten staan, vanwege het dwarsdak op de achtergrond. Zoekend naar een tweeling-gevel bij een dwarsstraat kwam Paul op eigen kracht op de Laurierstraat en ook op onderstaande foto van de Tweede Laurierdwarsstraat met het ontbrekende hoekpand en het eerste pand in de dwarsstraat. Hij vond gelijkenis in details die overtuigend waren. Wij probeerden dat met rode pijlen aan te geven.
Eindconclusie: dit is Laurierstraat 164-166.

Foto's: Stadsarchief Amsterdam

Zoals uit deze foto uit 1954 blijkt, hebben de natuurstenen details van de oude gevels het niet gered, alleen de 'sluitstenen' boven de vensters bleven.
De toppen lijken beide volledig nieuw opgemetseld te zijn.
Een heel goede reden voor het niet hergebruiken van de ornamenten kan zijn dat ze niet meer bruikbaar waren, bijvoorbeeld omdat het helemaal geen natuursteen was, maar cement. We zullen het nooit zeker weten.

Wij waren wat onduidelijk met de vraagstelling deze keer. In de voorlopende tekst vragen wij om huisnummers en de vraag in groene kleur geeft de indruk dat de straatnaam genoeg is. Het vele werk dat nodig was om de huisnummers te achterhalen, is reden dat we toch strikt met de uitslag omgaan.

Hulp in de vorm van huisnummers kwam van Paul Graalman,

redactioneel

Eric Duivenvoorden stuurde een reactie op het stukje over de Museumplein-opera naar ontwerp van J.F.Staal. Hij wilde enkele correcties aanbrengen waar de redactie wat kort door de bocht was gegaan. Als u Erics tekst goed leest ziet u dat daarin nog veel meer plannen tevoorschijn komen die wonderwel in deze rubriek hadden gepast. Hieronder zijn betoog.

De opera, het station, de musea en het raadhuis

De gemeenteraad wijst het plan voor het Museumtheater (niet alleen voor opera) in maart 1929 af, niet vanwege het ontwerp of zichtlijnen, maar vanwege de verwachte exploitatietekorten. Bijgaand een foto van de maquette van het gehele complex uit de Beeldbank (en niet alleen van de theaterzaal zoals op de site, ook met de entree op de as van het plein).
In 1930 hebben B&W trouwens nog aan Frits Staal gevraagd zijn ontwerp zodanig aan te passen dat het meer kans van slagen zou hebben (twee zalen, in plaats van een, en de grote zaal minder groot, max 1.200 ipv 2.200 toeschouwers zoals in 1928/9).
Als de gemeenteraad in 1931 het Schemaplan Verkeersverbeteringen aanneemt (zie hieronder) (dat tot in de jaren zestig leidraad  is voor de aanpak van de verkeersstromen in de stad), wordt de (toekomstige) verkeerssituatie op het Museumplein definitief geregeld. Het Museumplein wordt aangewezen als belangrijke schakel voor het autoverkeer van en naar Den Haag.
Op het plein zal het verkeer vorksgewijs om het in de as vrijgelaten middenterrein van het Museumplein geleid worden, waarop later wellicht nog een operatheater gebouwd kan worden. Een ontwerp als dat van Staal dat het verkeer belemmert is uitgesloten. Nieuwe gebouwen zullen te allen tijde een (onder)doorgang voor het verkeer vrij moeten houden.
In de oorlog lijken allerlei museumplannen de Opera van het toneel te verdringen. Aan rijk en gemeente is in 1941 door Edwin vom Rath een legaat nagelaten van in totaal ƒ 750.000,-.  Reden om allerlei ook voor de oorlog reeds bestaande museumwensen op tafel te leggen. Het rijk streeft ernaar het destijds in het Rijksmuseum ondergebrachte Historisch Museum samen met de collectie van het Scheepvaartmuseum onder te brengen in een apart museumgebouw. Het kan gecombineerd worden met een Museum voor de vroege geschiedenis van ons land, onder ander met  collectieonderdelen van het Museum van Oudheden in Leiden. Een ander museum zou gewijd moeten worden aan Klassieke en Aziatische Kunst, samengesteld uit de collecties van het Rijksmuseum en het Museum voor Oudheden. Daarnaast wenst men in Amsterdam een nieuw Rijksmuseum van natuurlijke historie, waarin het bestaande museum in Leiden samengaat met het Zoölogisch museum dat in Artis is ondergebracht.

De directeur van het Stedelijk en de andere Amsterdamse gemeentemusea, David Roëll, grijpt het legaat Vom Rath aan om te pleiten voor een nieuw museum voor moderne kunst op het Museumplein. Het zou wat hem betreft gecombineerd kunnen worden met een museum voor Klassieke en Aziatische kunst, dat dan op de begane grond komt. Het gebouw zou 2,5 zo groot zijn als het oude gebouw van het Stedelijk Museum. Hierin kunnen dan de historische collecties van het Rijksmuseum en de verzameling van het Scheepvaartmuseum worden ondergebracht, samen met het geplande museum voor de prehistorie en de stijlkamers (uit onder andere de voor de Raadhuisstraat gesloopte grachtenpanden) die indertijd nog deel uitmaken van de permanente tentoonstelling van het Stedelijk. De minder relevante schuttersstukken van het Rijks zouden samen met de collectie van het Amsterdams Historisch Museum (destijds in de Waag) verhuizen naar een nieuw museum dat gesticht wordt in het Burgerweeshuis.
Publieke Werken bedenkt dat het nieuwe Museum van natuurlijke historie wel aan de Van Baerlestraat gebouwd kan worden, op de hoek met de Gabriel Metsustraat, ongeveer tot aan de Frans van Mierisstraat. Voor het nieuwe Stedelijk wordt op het Museumplein een gebouw gepland dat voorzien is van onderdoorgangen voor het verkeer. Voor de opera is er door alle museumplannen geen plaats meer, omdat, volgens Publieke Werken, anders het verkeer te veel gehinderd wordt.

Als in de eerste jaren na de oorlog de gemeente met de wens van de Nederlandse Spoorwegen geconfronteerd wordt voor een (deels ondergrondse) treinverbinding tussen Amsterdam en Den Haag, rijst de vraag waar het eindstation moet komen. De NS staan op het Leidseplein. De lijn zal ondergronds door De Lairessetraat, via Museumplein naar Hobbemastraat lopen (waarvoor de oostkant van de straat gesloopt moet worden) en eindigen ten zuiden van Hirsch, dat vanwege de scheve kruising uiteindelijk ook gesloopt zal moeten worden, net als het Huis van Bewaring. Omdat de Leidsestraat in dit geval ook nog een verbreding te wachten staat – om het station voor het verkeer goed bereikbaar te maken – keren NS vanwege de hoge (onteigenings)kosten op hun schreden terug en nemen genoegen met het door Publieke Werken geopperde voorstel de trein uit Den Haag te laten eindigen aan de noordkant van het Museumplein.
Tijdens de inplanning van het kopstation blijven de in de oorlog beraamde museumplannen op het Museumplein overeind. Als echter in 1947 twijfel rijst of het Museum voor Oudheden nog wel van Leiden naar Amsterdam zal verhuizen, en er dus maar een één nieuw museumgebouw nodig is, doet in een gezamenlijke vergadering met B&W Louis Scheffer, directeur van de afdeling  Stadsontwikkeling, de suggestie om de opera in dat geval aan de van Baerlestraat te bouwen. Ondanks het feit dat er een toneeltoren van 35 meter hoog gebouwd moet worden is de bouwmassa van het geheel, volgens hem, op deze plaats aanvaardbaar.

Probleem is echter dat de enorme naoorlogse woningnood de sloop van goede woningen uitsluit. En er moeten voor dit plan de nodige huizen plaatsmaken. Omdat de woningnood naar alle waarschijnlijkheid voorlopig nog niet is opgelost, kan het nog jaren duren voor er een opera gebouwd kan worden. Zolang wil men niet wachten. Burgemeester Arnold d'Ailly neemt dan ook de ter vergadering ingebrachte suggestie over om de opera dan maar naar het Frederiksplein te verhuizen en het aldaar geplande stadhuis naar Vlooienburg. Hij vraagt Publieke Werken een en ander uit te werken. Het terrein van het voormalige Paleis voor Volksvlijt is reeds grotendeels ontruimd en eigendom van de gemeente en voor het voor het stadhuis bedoelde deel van Vlooienburg bestaat een saneringsplan (Basisplan Jodenbuurt, december 1946), wat het slopen van (goede) woningen aldaar wel toestaat.
Op basis van nader onderzoek van Publieke Werken neemt het college, 5 weken nadat B&W de problemen van de locatie van het nieuwe NS-station en de opera in een gezamenlijke vergadering met de staf van Publieke Werken bespraken, op 28 maart 1947 het besluit tot deze grote verhuizing, die pas in november 1954 door de gemeenteraad bekrachtigd zou worden. Op het middenstuk van het Museumplein blijft ruimte gereserveerd voor het nieuwe NS station, dat de NS, tegen de zin van Publieke Werken, per se boven de grond willen hebben. Maar in Amsterdam is men al lang blij dat men de NS met het aanbod van het Museumplein af heeft kunnen houden van een station op het Leidseplein. Niet veel later zal echter het plan voor de nieuwe treinlijn in de la in verdwijnen - er waren indertijd andere prioriteiten – om er in 1958 als Schiphollijn weer uit te komen.
Het noordelijk deel van het Museumplein is tot begin jaren zestig vrijgehouden voor de eventuele komst van een NS kopstation. In 1962 wordt evenwel gekozen voor een eindstation van de Schiphollijn naast het Rijksmuseum aan het einde van de Boerenwetering (tekening hierboven). Nadat het eind jaren zestig, begin jaren zeventig nog een tijdje op het Weteringplantsoen is geprojecteerd in verband met de aansluiting op de geplande metrolijn door de Weteringschans verdwijnt het kopstation in 1978 definitief van tafel. NS kiezen dan voor personenvervoer over het in de jaren dertig aangelegde (westelijke) dijklichaam van de ringbaan. De opera komt na omzwervingen van het Museumplein via Frederiksplein en Ferdinand Bolstraat in de jaren tachtig uiteindelijk terecht aan de Amstel.
Van de grootse museumplannen komt voorlopig weinig terecht. Met het legaat Vom Rath wordt uiteindelijk alleen de nieuwe vleugel van het Stedelijk Museum aan de Van Baerlestraat gerealiseerd, die in 1954 opent. In 1953 wordt in de geest van het Schema Verkeersverbeteringen uit 1931 midden over het Museumplein de ‘racebaan’ aangelegd. Het is de bedoeling dat op dit weggedeelte vanaf de Hobbemastraat een doorbraak naar het Weteringcircuit zal aansluiten, waarvoor het bouwblok Eerste Weteringplantsoen / Weteringschans moet wijken. Dit hele blok is met dit doel medio jaren vijftig in bezit van de gemeente gekomen.

Eric Duivenvoorden

We waren onderweg van de Schollenbrug naar het Rokin.
Na een gezellig oponthoud bij het Amstel Hotel schepen wij ons weer in, na nog even van het magnifieke uitzicht op ons trotse Paleis voor Volksvlijt genoten te hebben. We gaan op weg naar de Amstelsluizen die tegenwoordig bijna altijd open staan. Vanwege de bouw van het Noordzeekanaal werden de Oranjesluizen aangelegd en deze hebben ervoor gezorgd dat er geen oponthoud meer is. Het werk van Johannes Hudde heeft lang zijn nut gehad maar ons Amsterdamsche peil is nu normaal geworden...

door Kees Boas

We komen langs de plek waar de Raspmolen van het Nieuwe Werkhuis aan de Roetersstraat heeft gestaan. Oscar Carré wil hier een groot circusgebouw gaan laten bouwen. Zijn eerste bouwwerk werd in hout opgetrokken maar daar hadden B&W bezwaar tegen, te brandgevaarlijk.

Via de geopende Magere Brug varen we verder door de Binnen-Amstel. Bij de halte Amstelstraat glippen we snel even van boord om kaartjes voor een nieuwe voorstelling van Boas en Judels bij de Salon des Variétés aan te schaffen. Maar we moeten toch ook nog een keer naar het Panopticum verderop in de straat om ons te vergapen aan die levensechte wassenbeelden.

Gelukkig ligt onze waterbus nog 'onder stoom' op ons te wachten en na een korte tocht komen we bij de halte de Munt. Van daar varen we snel verder om met ons bijna lege schuitje het Rokin op naar het eindpunt bij de Dam te varen.

Een sigaartje bij Hajenius gekocht die gelukkig nog op Dam zit, alhoewel boze tongen beweren dat onze sigarenboer plaats moet gaan maken voor een Duitse kledinggigant uit Cloppenburg. Met de bolknak hangend aan de lippen hebben we uitzicht op Naatje....

Appendix: De Haven Stoombootdienst verzorgde naast de pontveren over het IJ twee geregelde veerdiensten die vanaf het Rokin bij de Dam vertrokken. De lijndienst die vandaag werd gevaren vertrok elke tien minuten en had haltes bij de Munt, Amstelstraat, Hoogesluis (Amstelhotel), Weesperzijde (a.d. Hoop), Utrechtsezijde Beerebijt en Rustenburg), Weesperzijde (b.d. Brouwerij) met als eindhalte de Schollenbrug bij café Maas.
De tweede dienst ging van de Dam naar de Plantage via o.a. de Weesperstraat en Artis met als eindpunt de Muiderpoort.
Kees Boas, 22-7-2020

Mag de redactie dan ook nog even de aandacht vragen voor een aflevering van het Jaarboek 2015 over de Haven Stoombootdienst?

Klik hier om te lezen.

Alle afbeeldingen komen uit de Beeldbank van het Stadsarchief Amsterdam, tenzij anders aangegeven.

lke woensdag was het weer raak bij Opa Daan en Oma Matilde, klessebessen over oude mokumbeelden en authentieke mokumgevelstenen en dan op pad met de camera voor aparte shotjes en interessante raadplaten voor de vriendenkring van Daan en Daan en natuurlijk voor de vaste Theobakkerofieltjes. Daarna nog even na-klessebessen en kiekjes aan elkaar tonen onder het genot van een chocomelletje en een grote punt homemade Matildetaart.
Oma ging in principe niet mee. Meestal gingen Opa en Daan gezamenlijk in Opa’s Cantaatje en scheurde Jelle er soms achteraan. Bij wat minder goed weer bleef Opa thuis en ging Daan alleen of samen met zijn vriend Jelle. Op de fiets. Vandaag bleef Opa thuis in verband met een spoedklusje aan de centrale verwarming en Oma beloofde een pruimentaart te maken om na de tocht even lekker te smikkelen.

De jongens kwamen enthousiast thuis. ‘We hebben deze keer wat gekke dingen gezien en dachten we doen het thema gekke dingen en….’ ‘Je maakt ons nieuwsgierig Daantje,’ zei Oma terwijl ze vier verse pruimenpunten aan de aanwezigen offreerde. ‘La maar zien.’
Ze koppelden hun fototoestelletjes aan de computer van Opa en daar zagen Opa en Oma inderdaad nogal aparte dingen voorbijkomen. ‘Een wijndrinkende aap Opa!’ ‘Ja, en een saxofoon van een reus.’

‘Ja Opa en we hebben keihard ‘er is een potje met vet’ gezongen op de fiets, want dat moest van Jelle. Kijk maar naar dat bord!’ En warempel, Jelle had een verkeersbord - deze keer eens een zeer feestelijk en positief verkeersbord - gefotografeerd. Een bord dat aangaf dat je moest, nu ja….mocht zingen!’ Opa en Oma rolden over de vloer van het lachen en Jelle zei: ‘ Ja en Daan heeft King Kong gezien met een Boeing in zijn knuisten!’ Er was feestvreugde alom. ‘Volgende keer doen we weer wat serieuze plaatjes Opa!’ Opa vond het allemaal best. Als het maar om Mokum ging.
Onder het chocomel drinken en pruimentaart wegwerken vertelde Oma nog over haar broer. Oma heette van huis uit Matilde Den Dolder, maar eigenlijk heette ze Matilde van Aemstel en haar broer (ja U raadt het al!) heette Gijsbreght. ‘En dat was me d’r eentje!’ zei Oma. Ze haalde een oud fotoboek tevoorschijn en toonde kiekjes van zeer lang geleden. ‘Kijk dit is mijn broertje, kleine Gijs,…hij had een kop vol krullen en…..’ ‘En dit Oma, en dit?‘ Daan had bij het bladeren een paar prenten gezien van een wat oudere Gijsbreght waar hij allerlei capriolen maakte en op brugleuningen balanceerde en aan basketbalnetjes hing en….. ‘Hier istie net Napoleon, met die hand in zijn zak! Hoe komt ie op dat hoge beeld eigenlijk Oompie?’ ‘Gijs? Die klom overal op! Onze ouders stonden vaak doodsangsten uit!’ ‘Waar is dat beeld Oma?’ ‘Ja,..waar ook alweer? Zoeken jullie dát maar eens op!’

Bekijk de plaatjes en nog meer op YouTube

De figuur bovenop maakt geen deel uit van het beeld, dat is Gijsbreght zelf. Het gaat dus om de plastiek eronder.

Wat is de titel?

Waar staat het?

Wie maakte het?

Als u alle vragen weet te beantwoorden laat u dat weten via deze link

De oplossing van de raadplaat van week 31:

Het beeld ‘De Vrijheid van de Gedachte’ (1950-51) is gemaakt door Hildo Krop en stond in de Pieter de Hoochstraat bij de telefooncentrale. Het staat nu bij het het Stadsloket op het Oranje-Vrijstaatplein.

Het gedicht op de sokkel is van P.C. Boutens.
‘Gesproken of geschreven, leent het Woord
de vleuglen van zijn moeder, de gedachte,
En snelt, verstild, bij dagen en bij nachten
Alweegs naar zijn bestemming voort’

Goede oplossingen kwamen van:
Kees, Jos, Adrie, Mike, Anneke, Otto en Ton.      

Vrijdag 20 augustus 1920 - Tegen half twaalf in de avond brak brand uit in de Petroleumhaven. Het vuur laaide hoog op en was tot in de omringende gemeenten te zien. De blusboot Jason werd er op af gestuurd en daar aangekomen stelde men vast dat de brandhaard op het centrale eiland van de gemeentelijke benzineopslag te zoeken was. Zes grote vaten benzine waren voor aankomst van de brandweer al ontploft zodat dit deel van het gevaar de spuitgasten bespaard bleef. Toch raakte brandmeester V.d.Wouw zo geëmotioneerd dat hij onwel naar het ziekenhuis gebracht moest worden waar hij bij aankomst al aan een hartverlamming overleden bleek te zijn. De schade was aanzienlijk maar de oorzaak van de brand is nog onduidelijk. De brand bleek aanleiding voor de Brandweer om aanvullende werkzaamheden aan de Petroleumhaven uit te laten voeren. De ingangen werden verbreed en voorzien van afsluiters, drijvende dammen die in de ingangen gelegd konden worden en zo moesten voorkomen dat brandende brandstof op het Noordzeekanaal terecht kon komen.

Hieronder weer een keuzemenu naar oude afleveringen van het jaar 2020. De keuze 2014 t/m 2019 leidt naar de laatste aflevering van het betreffende jaar, met onderaan een eigen menu voor dat jaar.

Aanmelden voor deze digitale uitgave    -    Afmelden voor deze digitale uitgave